De Friese Winterfiets Elfstedentocht. 200 kilometer lang door weer en wind tegen de elementen fietsen, met temperaturen tegen of beneden het vriespunt. Voor de één een vreselijk vooruitzicht, voor een ander een heroïsche winterse tocht. En dit jaar fiets ik mee. It giet oan!
It giet oan!
Voor wie droomt van het schaatsen van de Friese Elfstedentocht, maar ieder jaar weer wordt teleurgesteld door de uitblijvende winter, zijn er twee opties om toch dat felbegeerde Elfstedenkruisje te bemachtigen. Ofwel het schaatsen van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, ofwel het deelnemen aan de fietselfstedentocht. Nu de zomerversie van deze fietstocht steeds drukker wordt lijkt de winterse editie meer mensen te charmeren.
De Winterfiets Elfstedentocht heeft namelijk 1500 deelnemers. Stukken minder dan de 15.000 die de zomerversie fietsen. De kans dat je in grote groepen in file langs de Friese steden moet rijden, of lang moet wachten bij de stempelposten, is hierdoor stukken kleiner. Wel zo fijn.
De kans dat het kan vriezen of sneeuwen, moet je dan maar voor lief nemen. Of dat in Friesland de wind nogal eens parten kan spelen. Gelukkig is het een rondje. De wind die je tegen hebt, heb je dus uiteindelijk ook weer in de rug. Alleen is het vervelende aan wind dat deze ook kan draaien. Ondanks, of door deze redenen, ben ik een van de fietsers die om half zeven ’s ochtends staat te trappelen bij de Elfstedenhal. Laat de tocht der tochten maar beginnen!
Winterfiets Elfstedentocht 2017
Even na 7 uur fietsen we Leeuwarden uit. De tocht start in het donker, maar in ieder geval wel droog. Het eerste stuk fietsen we met wind in de rug, over smalle paden tussen de weilanden. Ik ben blij met mijn goede verlichting op de fiets. Al snel zijn we in Sneek om na een paar kilometer al weer te stempelen in IJlst.
Richting Sloten begint het langzaam licht te worden en krijgt het Friese landschap vorm. Voor en na Stavoren fietsen we langs het IJsselmeer. De snelheid gaat omhoog en om mij heen zie ik verbeten gezichten. Toertocht of niet, hier willen de mannen (het zijn bijna alleen mannen die meefietsen, zo lijkt het) laten zien hoe sterk ze zijn.
En zo gaat het verder, langs Hindeloopen, Workum en vervolgens Bolsward. Fietsend langs de mooiste stukjes Friesland. In Harlingen komt langzaam het einde in zicht. Tenminste, volgens de vrijwilligers bij de stempelpost is het moeilijkste deel nu wel achter de rug.
In Franeker stoppen we kort bij de stempelpost en hierna is het waaierrijden. Fietsen in de luwte van de mannen die op kop tegen de wind in beuken. Dit deel van de tocht richting Dokkum lijkt eindeloos. Toch lijken mijn benen te herstellen en na zo’n 150 kilometer lijkt het alleen maar sneller te gaan.
Vanaf Dokkum is het nog 30 kilometer naar Leeuwarden. In de groep wordt flink gas gegeven, waardoor we net binnen het uur weer bij de Elfstedenhal aankomen. Regen en het slechte weer van afgelopen jaar zijn ons bespaard gebleven! Hier krijg ik het felbegeerde Elfstedenkruisje en snel stappen we weer op de fiets. Nog een paar kilometer erbij?
Mijn ervaring met de Winterfiets Elfstedentocht?
Vanaf de start volg je 200 kilometer lang zoveel mogelijk de traditionele schaatsroute. Vanaf de Elfstedenhal in Leeuwarden, over het bruggetje van Bartlehiem, door de Friese elf steden waar je jouw stempelkaart laat knippen. Toch proef je de echte Elfstedensfeer niet helemaal. Bij de stempelposten is het op een enkele fotograaf na rustig. Op twee plekken langs de route juichen een paar mensen de fietsers toe. Maar de meeste mensen zitten warm binnen – geef ze eens ongelijk – en zien de groepen fietsers in het landschap niet.
Wel word je enthousiast ontvangen door de vrijwilligers bij de stempelposten, die je telkens weer een goede tocht wensen. Zeker bij de laatste stempelpost in Dokkum, waar ze me direct weten te vertellen dat ik de eerste vrouw ben vandaag.
De Elfstedentocht volgt een mooie route en is een goede manier om aan het begin van het seizoen kilometers te maken. Maar toch. De twee grote voordelen van een tourtocht zijn de uitgepijlde route en de bevoorrading onderweg. Deze heb je niet bij de Winterfiets Elfstedentocht. Alleen bij het ingaan van de steden zijn een aantal pijlen opgehangen die je naar de stempelposten wijzen. Een navigatiesysteem met hierop de route die door de organisatie is uitgezet, is dus een must.
Bevoorrading was er niet tijdens de tocht. In de cafes van de stempelposten kan je koffie en appeltaart kopen, erwtensoep of een broodje. Maar de repen, broodjes of sportdrank die bij een toertocht gewoonlijk worden uitgegeven misten hier. Voor veel deelnemers was het fijn geweest als je onderweg sportdrank had kunnen bijvullen. Zeker bij een tocht van ruim 200 kilometer!
Wat je wel krijgt voor je inschrijfgeld? Een mooie route, EHBO’ers die klaar staan om te helpen als dit nodig is, een stempelkaart en aan de finish het felbegeerde Elfstedenkruisje. Voor velen zal dit het inschrijfgeld al meer dan waard zijn. Een mooie tocht dus, maar zorg wel voor een goede voorbereiding!
Tip! Overnacht de dag voor de tocht in Leeuwarden, bijvoorbeeld WestCord WTC Leeuwarden of Apartment Eewal 68.
Wow, wat knap dat je dit hebt gereden. Dit doe ik je echt niet na hoor! Jammer dat je onderweg geen extra voorraadje kreeg. Duidelijke en inspirerende blog!