Tijdens deze fietsroute in Leidsche Rijn ontdek je een nieuw stukje Utrecht!

Je moet even ‘over de brug getrokken worden’, om deze tocht te fietsen. Letterlijk, want vanuit het oude centrum van Utrecht moet je het Amsterdam-Rijnkanaal oversteken om in Leidsche Rijn uit te komen. Maar hier start dan ook wel een hele mooie fietsroute vanaf de Dafne Schippersbrug. Ik vertel je er alles over in deze blog. Stap op de fiets en ontdek samen met mij Leidsche Rijn. Fiets langs monumentale boerderijen en knotwilgen langs het water, op naar Kasteel de Haar.

Fietstocht vanaf de Dafne Schippersbrug

Een paar maanden geleden verhuisde ik van Utrecht stad, naar de rand van Leidsche Rijn. Hoewel ik het oude Utrecht ook prachtig vind, ben ik echt verrast door dit nieuwe stukje Utrecht. Door de ruimte, maar zeker ook door alle fijne plekken die je hier kunt vinden. En ik deel deze vandaag met jullie! Vandaag schijnt de zon, dus ik stap op mijn fiets (een stadsfiets deze keer) en ontdek mijn nieuwe wijk tijdens de ruim 30 kilometer lange Fietsroute Nieuwe Stad met Rijke Historie (tip: bekijk op deze pagina de route).

Mijn fietstocht start bij de Dafne Schippersbrug. De enige echte fietsbrug van Utrecht, vernoemd naar atlete Dafne Schippers die opgroeide in Oog in Al, de wijk aan de oostzijde van de brug. Ik ga de andere kant op. Tijdens mijn fietstocht door Leidsche Rijn ga ik op zoek naar de mooiste en opvallendste plekken.

Brouwerij Maximus

Wat jammer! De eerste plek die ik tegenkom is Brouwerij Maximus, maar die blijkt nu nog gesloten te zijn. De brouwerij is wel een absolute aanrader. In het proeflokaal kun je genieten van een echt ambachtelijk Utrechts biertje, en op het zonnige terras kun je iets lekkers eten. Bijzonder is dat de bieren met stoom gebrouwen worden, met een koperen installatie. Als je een biertje drinkt in het proeflokaal kun je ‘m zien.

Plattelandswinkel Goes

Ik ben vandaag nog even onderweg, dus ik stop even verderop bij de Plattelandswinkel Goes. Bijzonder is dat de winkel nu midden tussen de nieuwbouwwoningen ligt, maar voordat Leidsche Rijn gebouwd werd, strekten de boomgaarden en kassen met aardbeien zich hier uit. Gelukkig is één kas met fruitteelt gebleven en wordt de rest van het fruit en groente ook nog zelf geteeld, al is het in Harmelen, vlakbij Utrecht. Van zeg maar eind mei tot en met eind september verkoopt de plattelandswinkel aardbeien van eigen bodem, die kan ik niet laten liggen.(Oh, vergeet niet op hun website te kijken voor heerlijke recepten)

Castellum Hoge Woerd

Ik fiets weer terug naar de Groenedijk en zie het Castellum Hoge Woerd al liggen. Op de plek waar ooit een Romeins fort stond, is een moderne variant gebouwd. Een metershoog modern houten fort, direct naast een oude perenboomgaard: een mooie erfenis van de fruitkwekers die hier vroeger het landschap bepaalden. 

Maar terug naar het fort. De Romeinen legden dwars door Nederland een grensweg aan, de Limes. Aan die Limes bouwden ze verdedigingsforten, waarvan je er drie in en om Utrecht vindt: Fectio (fort Vechten), Trajectum (Domplein) en het castellum op de Hoge Woerd. Toen Leidsche Rijn werd gebouwd, zijn er hier in de buurt dan ook heel wat Romeinse voorwerpen opgegraven. Zelfs een gezonken schip, de Meern 1, en deze kun je nu in het Castellum Hoge Woerd zien. Neem trouwens ook even de tijd om in het CastellumCafé iets te drinken.

Beelden in het Máximapark

Over de Jeremiebrug fiets ik naar het Máximapark. Deze oude monumentale brug lag eerst in het centrum van Utrecht, en ligt nu over de Vikingrijn. Hij werd weggehaald uit het centrum en hier helemaal weer opgebouwd. Niet veel later zie ik Het Lint. Dit is een brede, autovrije asfaltstrook, die je kunt herkennen aan de margrieten die er in een lang lint op geschilderd zijn. Het Lint loopt helemaal rond het Maximapark en is 8 kilometer lang, ideaal voor een wandeling of een hardlooptraining.

Maar goed, het Máximapark. Ik fietste al vaak door het park, maar heb nooit echt de tijd genomen om het te verkennen. Zonde. De Japanse tuin is een kleine, rustige oase, het trekpontje en de Vlinderhof zijn leuk om een keer te bezoeken.Maar meest bijzonder zijn de kunstwerken in het park.

Iets verderop zie ik vanaf het fietspad al de Woodchapel van William Speakman, beschilderd door Gijs Frieling. Ik neem de tijd om even te picknicken bij de houten kapel (al die lekkere dingen die ik bij Plattelandswinkel Goes heb gekocht) en om de schilderingen te bekijken.

Iets verderop is de Beukenboslaan versperd. Een Vespa ligt midden op de weg, een Fiat 500 ligt op zijn kant, een bierflesje rolt weg. Het is geen ongeluk, al liggen de brokstukken verspreid over de weg, maar een kunstwerk van Fernando Sánchez Castillo: De Barricade. Het kunstwerk is een ’monument voor de democratie’, voor iedereen die ooit in opstand kwam tegen onrecht en onderdrukking. De auto’s zijn gestut, autobanden zijn opgestapeld en het bierflesje blijkt een molotovcocktail. Het werk is gemodelleerd naar studentenopstanden uit 1968 zoals in Parijs en Turijn en vormt in het park ook een daadwerkelijke barricade. Ik moet zigzaggend om het werk heen fietsen.

Haarrijnse Plas

Ik fiets het Máximapark uit en kom al snel bij een grote waterplas. In de zomer is deze Haarrijnse Plas echt een Utrechtse hotspot. Je fietst er vanuit de stad namelijk zo naartoe en je kunt een fijne duik nemen in het frisse water. Of beachvolleyballen op het strand, je wagen aan een rondje suppen of een boekje lezen op de steiger. Als je de drukke en warme stad wil ontvluchten ga je hier naartoe. Vandaag zie ik één dappere zwemmer, maar verder is de plas uitgestorven. Voor de meesten is het water toch echt te koud voor een zwemrondje. Waar het wel druk is, is Key West Beach House. 

Om eerlijk te zijn is dit zo’n plek waar ik vaak voorbij fiets en me voorneem dat ik er écht een keer moet lunchen…. om dat vervolgens weer te vergeten. Vandaag niet. Er is nog een tafeltje vrij en ik geniet van een heerlijke gemengde salade met burrata, geroosterde zoete aardappel, tomaat, pompoenpitten, balsamico stroop en gefrituurde basilicum. En ja, dat is net zo lekker als het klinkt.

Op naar Haarzuilens

Wat een timing van mijn lunch, want het begint net te regenen. Wanneer het er wat droger uitziet, stap ik weer op de fiets. Een laatste stukje door De Meern tot ik midden door de weilanden fiets. Hier steekt de punt van een toren boven de bomen uit. Het blijkt de Hamtoren te zijn. Ooit was deze onderdeel van kasteel den Ham. Maar het onderhoud werd te duur, dus het kasteel werd gesloopt. Alleen de toren bleef overeind. Blijkbaar hebben hier zelfs boeddhisten gewoond, die de eeuwenoude eiken vloerbalken in de meest bonte kleuren schilderden. De toren is tegenwoordig een privéhuis, dus of het waar is… ik heb het niet kunnen checken.

Wanneer ik een paar kilometer verder door het dorp Haarzuilens fiets, kom ik voorbij restaurant ’t Wapen van Haarzuylen. Ik bedenk dat ik hier nog een keer moet eten, en maak een rondje door het dorp. Dat is niet heel groot, maar wel bijzonder. De huizen met roodwitte luiken ademen al echt de sfeer van het kasteel uit.

Kasteel de Haar 

‘Het kasteel’ is natuurlijk Kasteel de Haar, het grootste kasteel van Nederland. Ik heb een tijdslot gereserveerd voor het museum maar ben net te vroeg, hierom verken ik eerst de kasteeltuinen. Hier kun je je trouwens makkelijk uren vermaken. Het kasteel zelf is gerenoveerd door Pierre Cuypers. Ja! De architect van het Rijksmuseum. Het museumkasteel is vooral interessant omdat je binnen over de extravagante geschiedenis van het kasteel leert; de familie van Zuylen die in de 20ste eeuw dit immense kasteel als vakantieoptrekje had, de feesten die er werden gegeven voor filmsterren, kunstenaars en fashion-iconen. Zo verbleven Coco Chanel en Maria Callas regelmatig op De Haar, maar ook Georges Pompidou en Jean Cocteau zijn hier gespot.

Nadat ik alle kamers van het kasteel heb verkend, stap ik weer op mijn fiets. Ik fiets door landgoed Haarzuilens. Een fijne groene oase, eigenlijk helemaal niet zover van Utrecht af. Ik fiets langs slootjes en rijen knotwilgen, langs uitgestrekte weides waar een ooievaar parmantig staat. Terug naar Utrecht lijk ik het niet meer droog te houden. Donkere wolken stapelen zich op en de eerste druppels vallen al. Gelukkig is het in De Meern weer droog en zonnig, want bij een fietstocht hoort toch wel een ijsje. Bij Zomers IJS kan ik bijna niet kiezen uit alle smaken ijs, met fijne ingrediënten, zoals hazelnoten uit Piemonte en Ciaculli citroenen uit Sicilië.

Utrecht voor Leidsche Rijn

En dan is het alweer tijd om richting Utrecht te fietsen. Eerst fiets ik door landgoed Haarzuilens. Een fijne groene oase, eigenlijk helemaal niet zover vanaf Utrecht. Ik fiets langs slootjes en rijen knotwilgen, langs uitgestrekte weides waar een reiger parmantig staat. Terug naar Utrecht lijk ik het niet meer droog te houden. Donkere wolken en de eerste druppels vallen al. Gelukkig is het in De Meern droog en zonnig, want bij een fietstocht hoort toch wel een ijsje. Bij Zomers IJS. Fijne ingrediënten, zoals hazelnoten uit Piemonte, Ciaculli citroenen uit Sicilië. 

Langs de Leidsche Rijn (ik heb het dan over het kanaal, niet de wijk met dezelfde naam), zie ik hoe de wijk Leidsche Rijn er vroeger uitzag, voor de nieuwbouwwijken gebouwd werden. Oude boerderij aan het water, flink wat Rijksmonumenten, om uit te komen bij de Metaalkathedraal. Deze oude neogotische kerk aan de Leidsche Rijn is tegenwoordig een hippe kunst-broedplaats met focus op ecologie. Zo kun je er leren hoe je je voedsel kunt fermenteren en is er een plant-based restaurant waar ik heel graag een keer naartoe ga.

Cultureel Experiment

Dan zie ik hem opdoemen, de Dafne Schippersbrug. Nog niet helemaal het eindpunt van mijn route, want ik fiets eerst nog naar het Berlijnplein, dit wordt langzaam een ontmoetingsplek voor Leidsche Rijn. Zo heb je er wijkrestaurant Venster en het culturele experiment Raum, met bijzondere openluchtexposities. Je vindt er trouwens ook Perron 9 (het oude perron) maar dat is vandaag helaas afgesloten omdat er een event opgezet wordt. 

In plaats daarvan fiets ik langs het nieuwe busstation Leidsche Rijn Centrum. Ik heb er nooit bij stilgestaan, maar het is een ontwerp van Annebregje Snijders, de winnaar van de Rietveldprijs 2020. Het busstation staat op het tunneldak van de A2, onder je rijden dus de auto’s, en het is een overkapping van tentdoek. Als je op de bus wacht sta je tussen metershoge stalen kolommen met hoog boven je het doek. Het voelt indrukwekkend aan.

Ontdek Leidsche Rijn

En dan, de laatste stop. Ik besluit de fietstocht af te sluiten met een wijntje. Dat doe ik bij een van mijn persoonlijke favoriete adresjes; wijnbar Most. Ik heb een eigen betaalkaart hier, en hiermee kan ik mijn eigen glas wijn tappen. Naar keuze een proefslokje, een half of juist een goedgevuld glas. Er zijn altijd zoveel wijnen geopend dat ik geen keuze meer kan maken, maar gelukkig krijg ik ook vandaag weer een goed wijnadvies. Proost, op een mooie ontdekkingstocht door Leidsche Rijn! Want wat heb ik tijdens deze fietsroute in Leidsche Rijn veel mooie plekken gezien waar ik zeker nog vaak terug wil komen. En ik hoop dat jij mijn stukje Utrecht ook een keer komt ontdekken.

Fietsroute in Leidsche Rijn, Nieuwe Stad met Rijke Historie

Je vindt de Fietsroute Nieuwe Stad met Rijke Historie op de website van routesinutrecht.nl. Hier download je ook het GPX-bestand. De route is 31,8 kilometer lang. Vind nog meer fietsroutes in Utrecht op deze website.

Disclaimer: deze blog is een samenwerking met Routebureau Utrecht.