Het is een prachtige NS-wandeling, de 13 kilometer lange route De Vuursche die voert van Baarn naar Hollandsche Rading. Op de uitlopers van de Utrechtse Heuvelrug wandel je via een aaneenschakeling van buitenplaatsen, heidevelden en zandkuilen, fraaie parkbossen en oude beukenlanen.
Wandelen door het Baarnse Bos
Vanaf station Baarn loop ik vrijwel meteen het Baarnse Bos in, op weg naar Paleis Soestdijk. Toch een beetje onverwacht is het vandaag een stralende lentedag. Ik twijfel deze ochtend geen moment en trek mijn wandelschoenen aan en de draagzak voor de baby uit de kast. Tijd voor een boswandeling, voor wat heldere frisse lucht!
Niet veel later zit ik in de trein naar station Baarn, in de uitlopers van de Utrechtse Heuvelrug en vooral bekend vanwege het statige koninklijke paleis. En vanaf het station vind ik nu dus mijn weg door het Baarnse Bos. De baby kraait van plezier terwijl we samen het parkbos verkennen. Vooral de berceau, het pad met beuken dat door het park slingert, heeft echt de allure van een parkbos.
Koninklijke allure
De bomen wijken uiteen en ik werp een eerste blik op Paleis Soestdijk. Dit koninklijke buitenverblijf werd in 1674 gekocht door Willem III, die het verbouwde tot jachtslot. Na een korte tijd in handen geweest te zijn van de Fransen, werd het tot 2005 bewoond door de koninklijke familie. Het paleis wordt op het moment grondig verbouwd, maar het is mogelijk een deel van het paleis en de paleistuinen te bezoeken. Ik loop verder, het museumbezoek bewaar ik tot een volgende keer.
Het stuk van de route langs Paleis Soestdijk loopt langs de drukke N221. Om eerlijk te zijn is dit een wat tegenvallend stuk, er is weinig te zien van het paleis en je loopt over een verhard pad. Gelukkig duikt de route het bos weer in. Prachtig. Zo in het vroege voorjaar ontluiken de eerste varens die straks een zee van groen vormen, en zitten de takken in de knop.
Heideveld
Midden tussen de tuinen van Paleis Soestdijk en de Lage Vuursche ligt De Stulp. Een schitterend stukje natuurgebied met heide, zand en bospaadjes. Het natuurgebied is onderdeel van boswachterij De Vuursche en het blijft een van mijn favoriete plekjes op de Utrechtse Heuvelrug. Vanuit het bos sta je ineens op een open heideveld en bij een klein vennetje.
Nu moet ik vandaag vooral opletten dat de baby niet snel wegkruipt of dennenappels in zijn mond stopt. (Dat is zand. Zand! Nee! Neem maar een rijstewafel.) Maar anders is het bankje dat bij het ven staat een heerlijk plekje om in alle rust uit te kijken over de heide en op te laden voor de rest van de wandeling.
Het heidegebied staat nu niet in bloei, maar ik weet hoe mooi het hier in de zomer kan zijn. Het gebied wordt begraasd door witte Charolais-runderen, die voorkomen dat struiken en bomen de overhand krijgen. Vandaag laten ze zich helaas niet zien. Omdat het een begrazingsgebied is kom ik onderweg verschillende keren een overstaphekje tegen. Met een zware baby in de draagzak en een rugzak op mijn rug, nog best een uitdaging.
Zandverstuiving
Je mag hier niet vrij wandelen. Er lopen een aantal wandelpaden dwars over de heide die je kunt volgen, maar de route van vandaag loopt om de heide heen. Over bredere en smallere zandpaden, met als beloning een mooie zandverstuiving. En een bankje iets hogerop, met een prachtig uitzicht. Je moet wel geluk hebben, want meestal is ‘ie bezet. Zo ook vandaag. Ik loop het bos weer in, over het Utrechtpad.
Buiten in de Kuil
Ik kom uit bij de Stulpselaan. Een brede boslaan, wanneer de bomen in het groen zijn is het een prachtige statige laan. Hier buigt de route eigenlijk af richting Lage Vuursche, maar ik maak een omweg naar Buiten in de Kuil. Een heerlijke plek om een pauze te houden tijdens een lange wandeling of fietstocht. Ze hebben een fijne menukaart, met veel vegetarische opties, en ook overheerlijke vegan worteltaart.
Pluismeer
Na Buiten in de Kuil neem ik even een afslag naar links, om een blik te werpen op het Pluismeer. De afgraving dankt zijn naam aan het veenpluis dat langs het meer groeit. Het is een fijn plekje om vogels te spotten. Het pad dat ik nu volg is ook onderdeel van het Utrechtpad en het Trekvogelpad. Iets verderop, verscholen in de bossen van Lage Vuursche woont prinses Beatrix in kasteel Drakensteyn. Het kasteel is helaas niet zichtbaar vanaf het wandelpad.
Iets later loop ik door het bosdorp Lage Vuursche. Nu is het nog maar een paar kilometer lopen door het Maartensdijkse Bos naar station Hollandsche Rading. In alle rust loop ik over veelal mooie onverharde paden. Als verrassing openbaart zich nog de Kuil bij de Bosberg. Hier kun je nog even op een bankje uitrusten, met uitzicht over de zandkuil.
Tot aan de laatste meter van deze wandelroute loop je door het bos. Al heeft de route er wel ingehakt, een baby in een draagzak en een rugzak vol eten en drinken is niet niets, ik had nog veel meer van dit mooie bosrijke gebied willen verkennen.
Meer routes zoals de NS-wandeling De Vuursche? Bekijk mijn blog met de mooiste wandelroutes in Utrecht.
Over de NS-wandeling De Vuursche
De NS-wandeling De Vuursche is 13 kilometer lang, maar is ook in te korten tot 9 kilometer. Hoogtepunt van de wandelroute van station Baarn naar station Hollandsche Rading is de zandverstuiving en het bos rondom Lage Vuursche. Wie wil kan ook een bezoek brengen aan Paleis Soestdijk. De route is in een kleine 3 uur te lopen, maar reken extra tijd voor een pauze in het bos, bij boscafé Buiten in de Kuil of in het dorp Lage Vuursche. Het gpx-bestand vind je in mijn Komoot-verzameling met de mooiste wandelroutes in Utrecht.
Geef een reactie