Fietsstad Düsseldorf: stedentrip voor fietsliefhebbers

Zigzaggend door het centrum van Düsseldorf fiets ik voorbij de mooiste Urban Art, kleurrijke murals op de gebouwen om mij heen. Ik ben op weg naar Cyclingworld Europe, de fietsbeurs die hier jaarlijks in de Duitse stad neerstrijkt. En het is mij wel duidelijk: Düsseldorf is de place to be voor fietsliefhebbers.

Stedentrip Düsseldorf

Een paar jaar geleden was ik al eens een weekend in Düsseldorf. Ik bezocht alle highlights van de stad, bewonderde het Rathaus in de Altstadt, struinde door Medienhafen en over de Rheinpromenade, en bekeek de stad van bovenaf vanaf het panoramadek van de Rheinturm. En het was zomer, dus ik zat met een drankje op het stadsstrand aan de oevers van de Rijn. Ik was toen al positief verrast over de stad, maar er was één ding dat ik nog gemist had: de fietsbeurs Cyclingworld Europe. En daarom ben ik nu in maart (op uitnodiging) terug voor een korte stedentrip Düsseldorf. Want Düsseldorf is een ontzettend leuke stad om op de fiets te ontdekken.

“Is Düsseldorf niet heel ver weg?”, krijg ik steeds te horen als ik vertel waar ik dit weekend naartoe ga. Omdat het een Duitse stad is denkt iedereen dat je wel even onderweg bent, terwijl de reistijd voor mij net zo lang is als bijvoorbeeld Maastricht of Groningen. Met de ICE sta je vanaf Utrecht Centraal binnen 2 uur in het centrum van Düsseldorf, en als je slim boekt zijn de tickets heel betaalbaar. Ook met de auto ben je er in 2 uur – denk dan wel aan je milieusticker.

Fietsstad Düsseldorf

Een fietsstad is Düsseldorf overigens niet altijd geweest. Ik lees dat de stad een paar jaar geleden onderaan de lijst met fietsvriendelijke steden in Duitsland bungelde, maar door meer aandacht aan de fietser te besteden kun je inmiddels toch wel van fietsstad Düsseldorf spreken. Of je nu over de Kö trapt (het troetelnaampje voor de winkelstraat Königsallee) of juist de gravelpaden buiten de stad verkent.

Koffie bij Schicke Mutze

Aangekomen in de stad ga ik eerst op zoek naar Schicke Mutze. Ik loop door de Japanse wijk, Little Tokyo. Een levendige wijk die na de eerste wereldoorlog is ontstaan. Veel Japanse bedrijven, met alle medewerkers en hun gezinnen, trokken naar Düsseldorf. Zo ontstond door de jaren heen de grootste Japanse gemeenschap van Europa. Het is een levendige wijk waar je -zo ontdek ik later deze week- heerlijke ramen eet.

Ik ga op zoek naar een klein binnenpleintje aan de Oststraße. Een beetje verstopt voor de bedrijvigheid en het geroezemoes van de stad ligt hier fietscafé annex werkplaats annex fietswinkel Schicke Mutze. Fietsliefhebbers zoals ik kunnen hier hun hart ophalen aan de mooie fietsen die er staan (denk aan Genesis, Cinelli of Brother), maar ook fijne fietskleding. Rapha en Café du Cycliste hangen in de rekken, net als de items van Iris Slappendel. Een evenwichtige combinatie van grotere bekende merken en meer individuele inspirerende brands. Ik drink een espresso en vergaap me een half uurtje aan de mooie spullen.

“Leuk om te weten misschien”, zo vertelt een van de eigenaars mij, “de bijzondere naam dankt de winkel mede aan de vele kleurrijke koerspetjes die overal tegen de muren en aan de plafonds hangen.” Gespreksstof leveren ze in ieder geval op. Het is een echte ontmoetingsplaats waar je onbegrensd kunt kletsen over racefietsen, singlespeeds, crossfietsen en gravelracers.

Altbier aan de langste bar ter wereld

Om Düsseldorf eens van een andere kant te ontdekken, ga ik die avond met een gids op zoek naar het originele Düsseldorfse Altbier. Dit donkere en hoog gistende bier wordt in verschillende brouwerijen in de Altstadt gebrouwen, nog net zo als 100 jaar geleden.

Gids Dirk Mews kent de beste adresjes. “De Altstadt staat bekend als de langste bar ter wereld. Niet dat je er daadwerkelijk één lange bar vindt, maar het verwijst naar de ruim 260 bars en restaurants die in Düsseldorfs Altstadt (Oude stad) te vinden zijn. En een flink aantal liggen hier naast elkaar, in één straat” weet Dirk te vertellen. Wij gaan niet zomaar naar een aantal bars vanavond, maar we bezoeken alle 5 microbrouwerijen in de stad. En we drinken in elke brouwerij een biertje, dus het wordt een lange avond.

Bij de Brouwerij Uerige krijg ik meteen een goede tip mee. “Let goed op als je glas leeg is. Er wordt vers bier voor je neergezet tot je het glas met een bierviltje afdekt.” Meteen leg ik een viltje op mijn glas, we hebben nog 4 brouwerijen te gaan. Met Dirk loop ik verder door de smalle straatjes van de Altstadt. Ik hoor alles over bier, maar ook waar vanavond de beste punkrockconcerten zijn, en waar je even op een raampje moet kloppen.

“Ehm, wat?” vraag ik vertwijfeld. We zijn inmiddels een andere straat in gelopen en staan voor een bar. “Hier bij Et Kabüffke drink je een Killepitsch, het likeurtje is een echte Düsseldorfse specialiteit. Je kunt binnen zitten, maar het beste kun je door een raampje een glaasje bestellen en het meteen op straat opdrinken. En daarna door naar Brauerei Zum Schlüssel, waar de schout vroeger de sleutels van de stadspoorten bewaarde.” En er misschien een altbiertje dronk, net zoals wij.

Fietsend langs unieke Urban Art 

De volgende ochtend, een korte nacht later, ga ik samen met gids én galeriehouder Klaus Rosskothen op zoek naar Urban Art, dat echt meer is dan alleen graffiti. En dat doe ik op de fiets, want zo kun je gewoonweg meer zien dan lopend. Klaus fietst voor me uit op zijn roestbruine Cannondale Topstone. Dat hij ook een fietsliefhebber is moge duidelijk zijn. Als galeriehouder kent hij veel van de kunstenaars wiens werken in de stad te zien zijn. Sterker nog: hij heeft zelf ook graffiti gespoten.

De jaren ‘80 waren het hoogtepunt van de Urban Art in Düsseldorf. Strikt verboden was het toen. Graffiti sprayen op verlaten gebouwen of op treinen kon je een flinke boete of zelfs een gevangenisstraf opleveren. Klaus is er uiteindelijk dus mee gestopt, maar tegenwoordig nodigt hij (in samenwerking met de stad, dus legaal) kunstenaars uit om metershoge murals te maken.

De half machine-half dieren van ARDIF, de vrouwenportretten van FinDAC, we fietsen kriskras door het centrum van Dusseldorf op zoek naar street art. Bijzonder vind ik het werk van Francisco Rodrigues ofwel Nunca. Als je de tijd neemt om het kunstwerk te bekijken ontdek je verstopt tussen de groene bladeren steeds meer logo’s van grote merken, van Coca Cola tot Adidas. In landen in Zuid-Amerika zorgen de productie van voedingsmiddelen maar ook andere producten voor uitbuiting van arbeiders en op grote schaal voor ontbossing van het Amazonegebied. Zijn mural is een protest tegen de consumptiemaatschappij en misbruik van mens en natuur.

“Niet door het rode licht fietsen”, waarschuwt Klaus iets verderop. “De boetes zijn hoog”. Klaus neemt ons mee naar zijn galerie, Pretty Portal gallery, en wil nog een werk laten zien van FinDAC. Op de fiets valt op hoeveel kunst er is in de stad. Niet alleen in de galerijen maar vooral in de openbare ruimte. Zo zijn de huizen in de Kiefernstrasse volledig beschilderd, de straat wordt beschouwd als het grootste aaneengesloten stedelijke kunstwerk van de stad.

Cyclingworld Europe

Na een ochtend fietsen en kunst spotten, zeg ik Klaus gedag en fiets ik richting Oberkassel, de minder drukke stadswijk waar de weinige toeristen rondstruinen langs mooie monumentale panden. Ik ben op weg naar de industriële hallen van het Areal Böhler waar de Cyclingworld Europe fietsbeurs dit jaar voor de 6e keer neergestreken is. 

Wat een toffe beurs, merk ik meteen als ik binnen ben. In het voormalige industriecomplex presenteren ruim 500 merken uit de fietsindustrie zich. In de Alte Federnfabrik’ (Oude verenfabriek) staan glanzende fietsen tegenover de oude, industriële elementen van de fabriek. De beurs is verdeeld over verschillende hallen, dus ik zoek in het Altes Kettelhaus eerst een plekje om een cappuccino te drinken en een plan te maken. Welke stands wil ik sowieso bezoeken? 

Sommige merken delen een stand, dus soms moet je opletten dat je niets mist. De nieuwe collectie van I-ris bijvoorbeeld, hangt op de stand van Schike Mütze, de fietswinkel waar ik gisteren was. De kleurrijke wielerkleding van Iris Slappendel spat je tegemoet, niet voor niets noemde ze haar nieuwe lijn The Outroverts.

Iets verderop spot ik wielen die zijn gespaakt met textielen spaken, licht en verrassend stevig. En ook veel kleinere fietsmerken die ik online wel ken, maar de fietsen zelf nog niet altijd heb gezien. De Bombtrack fietsen bijvoorbeeld. Maar ook veel bekende merken en producten. Princeton en FFWD wielsets, Le Patron sokken, Evoc bikepackingtassen. En ik neem een kijkje bij BeMoov, want ja, dat zoontje van mij groeit inmiddels wel uit zijn loopfiets. Pas een paar uur later loop ik de beursgebouwen uit. Wat een toffe fietsbeurs! Een mooie combinatie van grote namen en kleinere merken, genoeg om iedereen die ook maar íets met fietsen heeft uren te vermaken.

Fietsen rond Dusseldorf? Cyclingworld organiseert veel activiteiten tijdens de beurs. Een veldrit en fixed gear criterium bijvoorbeeld, maar ook verschillende social rides. Leuk om aan deel te nemen. Zo ontmoet je andere fietsers en ontdek je de omgeving van Düsseldorf. De social rides zijn uitgezet voor verschillende niveaus en je kunt kiezen tussen racefiets en gravelfiets.

Citytrip naar fietsstad Düsseldorf 

Waren dit echt maar 2 dagen, vraag ik me inmiddels af? In een weekend heb ik zoveel gezien en gedaan, dat het aanvoelt alsof ik een kleine week op citytrip was. Düsseldorf als stedentrip? Check! Op amper 2 uur reizen vanaf Utrecht is Düsseldorf een veelzijdige bestemming, waar je zeker als fietsliefhebber je hart op kunt halen. Stadswandelingen, fietstochten, uiteraard CyclingWorld Europe, heerlijke ramen eten en kunstwerken ontdekken. Wil jij een weekend fietsen met Düsseldorf combineren, dan is er genoeg te doen!

Disclaimer: ik bezocht de stad op uitnodiging van Visit Düsseldorf. Dit artikel bevat affiliate links. Wanneer je een product koopt of boeking maakt via een van deze links, ontvangt Avontuur op Reis een kleine commissie zónder extra kosten voor jou.