Gravelfietsen in Mecklenburg-Voor-Pommeren over glooiende heuvels, tussen Oost-Duitse architectuur en naar heerlijke zwem-meren. Een combinatie van ruige gravelstroken, rustige asfaltwegen, bossen waar je amper nog de paden kunt ontwaren en kasseienstroken die in Parijs-Roubaix niet zouden misstaan.
Mecklenburg-Voor-Pommeren
Wanneer ik op familiebezoek ben in de regio Mecklenburg-Voor-Pommeren gaat de gravelfiets uiteraard mee. Mecklenburg-Voor-Pommeren ligt een ruim uur rijden boven Berlijn en schuurt tegen de Poolse grens aan. Ook al ligt het dichtbij de Duitse hoofdstad – veel Berlijners hebben hier een tweede huis om zich in het weekend terug te trekken – vind je hier vooral natuur en rust. Tijd om te ontdekken of je hier ook goed kan gravelfietsen.
Gravelfietsen door het bos
Een route is via Strava snel gemaakt. Ruim 90 kilometer, grotendeels onverhard en een paar stroken asfalt erbij, om door de kleine dorpen te rijden. Het eerste deel van de route is de ondergrond onbekend, aldus Strava. Dat klinkt perfect voor mijn gravelbike en de mountainbike van mijn vriend. Wanneer ik het bos induik begrijp ik waarom Strava niet zo goed weet hoe de route te benoemen. Ik fiets tussen veld en bosrand, met een beetje fantasie is te zien waar het pad zou moeten lopen. Maar een weg kun je het amper noemen en waarschijnlijk fietst er nooit iemand.
Waarschijnlijk rijden hier soms tractoren, maar aan de begroeiing te zien is dat alweer even geleden. Het gras komt tot ver boven mijn knieën en is zo dicht dat ik amper zie welke lijn ik best kan fietsen. Zo nu en dan pak ik dus een flinke kuil mee. Even later besluit ik dat het te gek is. Hier kom ik niet doorheen zonder constant door brandnetels te fietsen en zonder flink wat krassen op mijn benen en armen te krijgen. Ik geef het op en fiets richting verharde weg.
Zachtglooiende heuvels
De nieuwe route is ook geen straf. Ik fiets over zachtglooiende heuvels. Over Strade Bianche tussen velden waar het gele koolzaad inmiddels plaats heeft gemaakt voor graan, met klaprozen en felblauwe korenbloemen in de berm. Even later duik ik het veld in. Er is net gemaaid dus het gras staat laag en ik fiets lekker door.
Tot ik merk dat ik van de route af ben, althans. Ik heb toch helemaal geen weg gemist? Ik fiets terug over het veld en ga aan de bosrand op zoek naar een pad. Tussen de bomen zie ik een verroeste rood-witte slagboom. Die kant op dan maar. Ik zie nog steeds geen weg dus ik hike-a-bike tussen de bomen en brandnetels door. Terwijl ik stil sta voor mijn foto rijdt mijn vriend al een steil bospad omhoog.
Graanvelden, Duitse dorpen en onzichtbare paden
Het bos achter me latend wisselen goudgele graanvelden en Duitse dorpen elkaar af. Gravelpaden zover het oog reikt. En zo nu en dan een bosstrook met verdwenen paden. Waar de mountainbike hier zonder problemen overheen dendert, is het voor mij oppassen om niet in een kuil te knallen die door de begroeiing niet zichtbaar is. Of ineens in een spoor terecht te komen dat al net zo min te zien is. Gelukkig zijn die mooie goudgele velden en perfecte gravelpaden nooit ver weg.
Zwemmen in het meer Breiter Luzin
Tussen oude Lariksen en over een ruw bospad kom ik uit bij het meer Breiter Luzin. Tijd voor een pauze. Aan het meer ligt een klein maar fijn dagstrand en in het water dobbert een duikplatform. Het meer zelf is flink diep, ook flink koud een meter onder de oppervlakte, maar mede hierdoor erg schoon. Het is heerlijk om halverwege de rit een duik in het water te nemen. Tip: je kunt aan het strand ook lekkere frites eten en een Erdinger Alkoholfrei bestellen.
Volop dieren
Verbaas je niet als je in één rit talloze herten, een vos, ooievaren en een handvol kraanvogels tegenkomt. Zover ben ik inmiddels namelijk al. In het bos springt er zo een hert voor je het pad over en door een graanveld zie ik een vos rennen. Zijn roodbruine pluimstaart zwiept mooi boven de velden uit. Ooievaarsjongen kijken in hun nest hoog boven de grond uit over de omgeving. Iets verderop zie ik vader of moeder terugkeren naar het nest, met een flink knaagdier in de bek. Later lopen twee kraanvogels loom maar parmantig door de velden. Zo veel dieren kom je hier tegen, in de tijdspanne van een paar uur.
Kasseienstroken!
Dan komen de pflaster, de kasseien. En geen lullig strookje ook. Kilometers lang bollen de kasseienstroken tussen de lariksbomen in het bos. Zeker bergop moet je even flink aanzetten. Ik ben blij dat ik hier niet op mijn racefiets overheen hoef. Zelfs op mijn gravelfiets is het flink stuiteren. In tegenstelling tot zijn Belgische en Franse broertjes zijn deze kasseienstroken helemaal verlaten. Ik kom geen andere fietser tegen, geen auto zelfs.
Op zoek naar avontuur
Gravelfietsen in Mecklenburg-Voor-Pommeren betekent op zoek gaan naar avontuur. Het is een nog redelijk onontdekt fietsgebied, dus uitgezette routes vind je er amper. Maar met Strava en Komoot kun je er gemakkelijk uitdagende routes uitzetten. Waar je dan terecht komt is wel een verrassing. Dat kan net zo goed een fijne gravelstrook zijn als een hike-a-bike door het struikgewas. Mijn route werd in ieder geval heel afwisselend. Soms flink technisch maar nergens te zwaar. Op sommige bosstroken had de mtb van mijn vriend voordeel, maar op de kasseien en zeker de technische gravelstroken voelde mijn gravelfiets zich thuis. Een aanrader!
Geef een reactie