Dirty Kanza – de grootste gravelrace ter wereld – gaat dit jaar niet door. Maar dat betekent niet dat je deze dag niet zou kunnen gravellen. Laurens ten Dam bedacht hierom de Dirty Kanzelled. Een rondje fietsen, dichtbij huis, alleen of in een tweetal, met vooral zo veel mogelijk gravel. I’m in!
Dirty Kanzelled
De Dirty Kanza is een van de zwaarste gravelraces ter wereld. De route van 200 mijl loopt door de prairie in de staat Kansas, over bijna alleen maar onverharde wegen. En de temperaturen stijgen naar ver boven de dertig graden. Een epische wedstrijd die dit jaar niet door kan gaan.
Laurens ten Dam bedacht hierom de Dirty Kanzelled. Een made at home versie van de Amerikaanse gravelrit. Het idee is simpel: je start om 6 uur vanuit huis of zo dicht mogelijk bij huis, voor een rit van 100 of 200 mijl. Dat is dus 160 of 320 kilometer. En die route moet bestaan uit zo veel mogelijk gravel en onverharde paden.
Fietsroute van Utrecht naar Drenthe
Mijn route brengt me vandaag van Utrecht naar Drenthe. Om zes uur sta ik voor de deur te trappelen om op pad te gaan. In mijn fietstas een set kleding voor na het fietsen, een reservebandje en flink wat eten. Een paar minuten later sluit mijn vriend aan en zijn we klaar om op pad te gaan. Via Groenekan fiets ik Utrecht uit om in de buurt van Lage Vuursche de eerste gravelpaden op te zoeken en een klein stukje mtb-route mee te pakken. Zo vroeg op de ochtend is het heerlijk rustig. De enige andere fietsers die we tegen komen crossen op gravelfietsen door het bos; die zijn ook begonnen aan hun Dirty Kanzelled.
Vanaf Bunschoten-Spakenburg fiets ik langs het water. Vreselijk! Duizenden muggen vliegen hier, het voelt alsof ik gezandstraald word door kleine vliegende monsters. Zodra ik van het water af draai is het voorbij. Na Putten breekt de zon door en mogen de armstukken uit. Hier is het heerlijk door het bos fietsen, over gravel- en zandpaden. Vlak bij Vierhouten volgt een prachtstukje, dwars door de heide. Smalle paden, zo nu en dan een paar meter omhoog en omlaag.
Lunchen in de berm
Ik laat de heide achter me en fiets over een zijarm van de IJssel naar Kampen. Hier moet wel een lunch te vinden zijn, toch? Afgezien van een viskraam zie ik niets (en nee, ik eet geen vis). Gelukkig is er bij Hasselt een supermarkt open. Gelukkig! Want op de open vlakten de afgelopen kilometers was de wind tegen behoorlijk pittig, dus moesten we kopbeurten afwisselen. Dan heb ik het op mijn gravelfiets toch iets makkelijker dan mijn vriend op mijn mountainbike.
Bij de supermarkt slaat mijn vriend de lunch in. Donut, kaasbroodje, gemberbier en flink wat fruit. Gezond? Zeker niet. Maar daarmee halen we Drenthe wel.
Niet veel later word ik omgeven door het laagveenmoeras van de Nationaal Park Weeribben-Wieden. Vanaf de fiets vang ik een glimp op van smalle slootjes, rietkragen en hooilanden. Je kunt hier prachtig wandelen en varen, maar ik zie ook een paar kano’s. Ik maak meteen een mental note om dat binnenkort ook een keer te gaan doen. Nu niet, ik ben pas net over de helft van mijn route van vandaag.
Drenthe!
Niet veel later fiets ik Drenthe in. Maar vergis je niet, Drenthe is groot en ik heb nog een flink stuk te gaan. Het landschap verandert inmiddels. Het natuurpark maakt plaats voor Drentse dorpjes met straten vol kinderkopjes en in de bossen volgen de single trails elkaar op. Even een korte pauze om wat water te drinken en dan weer op pad.
Misschien wel het zwaarste stuk van de route volgt. Door de droogte zijn de zandpaden nog zwaarder geworden. Met mijn dunne bandjes zwoeg ik door het mulle zand.
Hunebedden
Niet veel later knijp ik de remmen in. Bij het Holtingerveld zie ik een bordje, Hunebedden links. Daar moet ik naartoe! Nu we toch in Drenthe zijn… Wat blijkt, ik had de kilometers zandstroken gewoon in kunnen ruilen voor dit fietspad, want ik fiets een flink eind terug. Maar de zandpaden passen natuurlijk wel perfect bij de Dirty Kanzelled.
Vlak naast het fietspad, midden in een kleine zandvlakte, ligt Hunebed D54. Wist je dat de hunebedden ouder zijn dan de piramides en Stonehenge!? Hier moet ik natuurlijk ook op de foto. Aan de overzijde van de weg ligt op 200 meter afstand het grotere hunebed D53 .
De laatste kilometers voeren door Nationaal Park Drents-Friese Wold. Tussen bos, heide en vooral veel stuifzand liggen prachtige mountainbikeroutes, met zowel brede paden als singletracks. Vooral veel zandstroken en die liggen er – nu het al weken zo droog is- ontzettend mul bij. Ik kan er met dunne bandjes fietsen, maar snel gaat het niet. En met bijna 200 kilometer in de benen gaat het niet helemaal van harte meer. Gelukkig is daar de Vaart, die we volgen richting Assen. Dirty Kanzelled zit erop. Tijd voor een biertje!
Dirty Kanzelled bleek een lange maar mooie dag in het zadel! Een verkenningstocht langs sommige van de mooiste plekjes die Nederland rijk is, over zandpaden en door natuurgebieden. Ruim 200 kilometer in plaats van 200 mijl, dat dan weer wel. Maar voor vandaag is het goed zo. Volgende keer verken ik nog meer onverharde paden!
Zo zie je maar weer wat omdenken je kan brengen! Een heel leuk initiatief om elkaar weer even goed uit te dagen. Zo kijk je misschien weer met andere ogen naar de mogelijkheden die je op de fiets hebt in Nederland. Het zal wel echt pittig zijn geweest zeg… Petje af. En langs het water dus maar even zoveel mogelijk met de mond dicht fietsen…
Ja, daarom fiets ik deze zomer ook een rondje Nederland in plaats van het ver van huis te zoeken.
Ik vind je zo’n bikkel op je fiets! Fietsen over over gravel- en zandpaden vind ik te zwaar voor mij (en mijn simpele mama fiets), zeker met de hoogteverschillen die je hier toch wel mee maakt, maar ik vind het zo leuk jouw fiets avonturen te lezen. Dit is ook echt wel weer een mooie route. De foto bij hunebed d54 is onwijs mooi met de wolken er zo boven.
Gelukkig is het op mijn fiets ook wat makkelijker, met een zware mama fiets zou dit (ook voor mij) niet te doen zijn!
Leuk, ik heb ‘m gedownload en ga van het weekend denk ik ‘m even fietsem. Dit soort routes graaaaag nog vaak delen, want het is met behulp van de Open Fiets Map vaak lastig om te zien of iets een wandelpad of ruiterpad is, dat gaat helaas niet altijd goed.
Haha, nou deze tocht fiets je niet ‘even’ maar hij is wel mooi. Deze route is gemaakt met Komoot, daar worden de ruiterpaden meestal wel uitgefilterd.
Dat is nog eens een goede fietstocht. Lekker zeg, en die lunch is ook erg lekker haha. De hunebedden ben ik zooo vaak geweest vroeger, ik woonde er vlakbij! Blijft een leuke plek.
Klinkt supertof maar 200 km over gravelpaden is wel erg pittig! Heb je speciale wielen die je in je racefiets zet of fiets je altijd op bredere banden dan die smalle racefietsbandjes? Wij omzeilen altijd de gravelpaden op de racefiets maar het lijkt me ook wel leuk om af te kunnen wisselen.
Ik heb nu een racefiets waar 30 mm banden op kunnen, daarmee kan je prima over gravel en zandpaden. De fiets die ik hier bij had is wel echt bedoeld voor outdoor, dus die is gemaakt voor dit soort paden. Meestal kan je op je racefiets wel 28 mm banden zetten, daar kom je al een heel eind mee. Het is vooral ook even wennen, hoe vaker je over gravel fietst hoe makkelijker dat gaat met je racefiets.
Hoi Aniek,
Waar kan ik je route downloaden voor Komoot ?
BVD
Jeroen
Utrecht
Hoi Jeroen, ik denk dat je hem van mijn Komoot profiel kan downloaden: https://www.komoot.nl/tour/193075763 . Mocht dat niet lukken kan je me een mail sturen.
Dit is dus niks voor mij, 200 kilometer fietsen, haha. Maar wat leuk om op deze manier toch nog aan zo’n evenement mee te kunnen doen in een gekke tijd, ook al is het heel anders. Leuk initiatief ook. Dit laat ook gelijk weer zien hoe mooi Nederland is, zoveel gave plekken en mooie natuur. Zo’n zandpad lijkt me wel vermoeiend, maar je vindt er vaak wel de mooiste plekjes bij.
Jeej, wat een gaaf avontuur Aniek! Toffe route en heel veelzijdig zo te lezen!
Ja he 😀