Wanneer we onze wandeltocht beginnen zijn de toppen van de Dolomieten in een dikke laag mist gehuld. Over een smal pad klimmen we hoger en hoger. De bomen worden sporadischer, de lucht langzaam meer helder. Een ijzige wind snijdt langs onze oren. Het Parco Naturale Puez-Odle of het Naturpark Puez-Geisler waar wij nu lopen, is onderdeel van UNESCO werelderfgoed de Dolomieten. Een van de mooiste bergformaties ter wereld, zo wordt gezegd. Tot nu toe is er geen woord van gelogen. Mistflarden zwerven rond de bergtoppen, de meeste aan het zicht onttrokken. En toch onthult iedere stap een nieuw en indrukwekkend uitzicht.
Hiken in Unesco Werelderfgoed de Dolomieten
We volgen de wegen die de houten borden ons wijzen en klimmen over een smal pad omhoog. Dichte bossen gaan over in laag struikgewas, de laatste bloemen maken vrij weg voor stille rotsen. Zo nu en dan vallen een paar regendruppels op ons neer. Met iedere stap die we zetten lost de mist om ons heen steeds verder op, tot er alleen nog maar losse flarden rond de bergtoppen zwerven.
Met volle teugen genieten we van de berglucht, knisperend fris. We klimmen de laatste meters omhoog en plots breekt de zon door. Gouden stralen worden weerspiegeld op de grijze bergtoppen van de Dolomieten. Het is waar; afgesloten van de wereld komt het natuurschoon bij je binnen. We kunnen het niet meer eens zijn met de Zwitserse architect Le Corbusier, die vond dat de bleke bergen van de Dolomieten het mooiste bouwwerk ter wereld zijn.
De Dolomieten tonen hun volle schoonheid en zijn ontzagwekkend op hetzelfde moment. Tijdens de tocht over de flanken van de bergketens zien we de rotsformaties en lagen van de Dolomieten, die in miljoenen jaren zijn ontstaan. We lopen de laatste meters tot aan de sneeuwgrens en worden beloond met een onvergetelijk uitzicht.
Lees ook! De mooiste huttentochten in de Dolomieten!
Het Adolf Munkelpad bij Le Odles/Geislerspitzen
Langzaam dalen we weer af. Bij een nieuw kruispunt van wegen volgen we het Adolf Munkelpad. Onderlangs de indrukwekkende bergpieken Le Odles/Geislerspitzen loopt een van de mooiste wandelroutes in de Dolomieten. Hier leerde de bekende alpinist Reinhold Messner klimmen. We lopen langs de boomgrens. Nog steeds in stilte, de rust alleen verstoord door het Grüß Gott of Servus van een andere wandelaar. De planten langs de oevers van de Ciacenon/Tschantschenonbeek wisselen langzaam af met heidestruikjes, een paar bergbloemen en hoge bomen in het schaduwrijke Foresta Nera/Schwarzwald.
We komen uit bij de Gschnagenhardtalm op 1996 meter. Op de ramen heeft zich een dun laagje ijs gevormd, maar binnen bij de kachel is het heerlijk warm. Terwijl we genieten van typisch Zuid-Tiroolse gerechten, zuurkool en knödel, wordt er accordeon gespeeld. We mogen pas weg gaan na een glas schnapps van het huis en een citaat van Reinhold Messner: “Zu meinen schönsten Kindheitserinnerungen gehören die Sommermonate, die ich zusammen mit meiner Familie über viele Jahre hindurch auf der Gschnagenhardt-Alm verbrachte … Hier war meine Welt, meine Berge. Bis heute ist dieses Fleckchen Erde mein Lieblingsplatz in den Dolomiten geblieben.”
Wanneer we naar buiten stappen breekt de hemel open en hebben we een onvergetelijk uitzicht op de bergweide met hierachter de massieve Dolomieten. Over de Malga Dussler/Dussleralm dalen we af naar Zannes, terug naar onze berghut.
Overnachten in een alm berghut in Zuid-Tirol
Het Val di Funes, Villnöss, is een walhalla voor natuurliefhebbers. De natuur is er onbedorven, de alpenweiden worden overzien door de indrukwekkende Geislerspitzen en je kan er iedere dag een andere wandeling maken. In de verschillende hutten en almen proef je specialiteiten uit de streek; knödel, speck, wijn. Wij kunnen er wel weken blijven.
De houten berghutten die over de berghellingen zijn uitgestrooid, zijn niet alleen een heerlijk punt om tijdens je hike uit te rusten, bier of schnaps te drinken, je kan er ook overnachten. Sommige almen zijn met de auto te bereiken, anderen alleen tijdens een hike. Zo kan je een meerdaagse trektocht maken waarbij je steeds in een andere alm luncht en overnacht. De meeste berghutten sluiten eind oktober, voor de sneeuwval, en openen in het voorjaar weer.
Overnachten in een berghut in Zuid-Tirol is een onbetaalbare ervaring. Je telefoon en tablet blijven ongebruikt in je koffer, zonder mobiel netwerk en wifi. De zon die ’s ochtends door de ramen schijnt is je wekker. Het geluid van de bellen van berggeiten en koeien het sein dat het tijd is om op te staan. Je ontbijt met versgebakken brood dat hier altijd een zweem van anijs heeft en eet ’s avonds wat de pot schaft. Even is alles heerlijk simpel en lijkt je werk letterlijk en figuurlijk honderden kilometers ver weg.
Vooral bij de weinige dalen in Zuid-Tirol waar geen kabelbanen zijn, zal je geen ladingen toeristen aantreffen, simpelweg omdat je er een pittige hike voor over moet hebben. Wij verblijven een aantal dagen in de Zanser Alm, in de buurt van Santa Maddalena. Vanaf de hut heb je een prachtig uitzicht op de Dolomieten en hier start op 1680 meter het Adolf-Munkelpad, één van de mooiste trails in de Dolomieten. Maak je een hike van verschillende dagen, dan raad ik je aan te overnachten bij de Gampen Alm op 2062 meter hoogte of de Schlüter Hütte op maar liefst 2306 meter hoogte.
Tip! Lees ook deze blog van Marcella over een mooie route door de Dolomieten.
Dat zou ik meteen doen als ik jou was 😉 Het is namelijk erg gaaf én ook nog eens ontzettend betaalbaar. Misschien gaan wij volgend jaar wel weer terug voor een meerdaagse tocht.
Wauw, dit is zo mooi! Hier zou ik ook héél graag komen hiken. Ik ben hier niet ver vandaag (over de grens met Oostenrijk) al gaan hiken en was helemaal fan van die leuke blokhutten en het lekker eten! Als ik dit zie, wil ik zo terug 😉
Dit vind ik zulke mooie plekjes. Ik was jaren geleden in de Dolomieten met een minder wandel grage reispartner. We hebben veel moois gezien en af en toe een lift genomen naar boven maar er wandelen wil ik ook nog heel graag. Zo’n meerdaagse tocht lijkt me ook geweldig!
Ik ben verliefd op de Dolomieten, een van mijn favoriete wandelplekken ter wereld. En dan dat eten daar… echt heerlijk!
De Dolomieten lijken me prachtig, zowel in de zomer als in de winter. Vroeger toen ik bij NBBS-reizen werkte verkocht ik vaak de Dolomiti huttentour: skiën van hut naar hut.
Wauw! Wat een ongelofelijk mooi gebied. Dit is dus zo’n bestemming waar ik weleens van gehoord heb, maar eigenlijk niet zo goed weet wat ik ervan kan verwachten. Maar wat een geweldig gebied en wat een mooie foto’s heb je gemaakt zo met die wolken!
Dat was nog lastig hoor, die foto’s. Lens beslagen natuurlijk, helft van de foto’s helemaal grijs. Maar mooi was het! En op (toen we nog in Maastricht woonden) krap 9 uur rijden van Nederland.
Echt interessant om eens te lezen, een bestemming die bij mij zeker niet op nummer één zou staan. Ik ben eerder een citytrip-meid dan een wandelgek. Haha, ik kan me ook niet voorstellen dat het eten daar écht lekker is, maar goed, ik moet het dus dringend eens een keer voor mezelf gaan uittesten 😉
Ik ben ook een stadsmeisje dat van musea en restaurantjes houdt. Maar stiekem wil ik gewoon het beste van twee werelden; de ene keer centrum Rome, de andere keer een gehucht in Zuid-Tirol. Al heb je daar ook leuke steden, trouwens. Maar totaal anders dan Rome, Florence of Venetië.
Wow, wat een prachtige foto’s en prachtige tocht! Ik wil dit jaar heel graag een huttentocht maken en deze foto’s gezien hebbende moet het misschien maar Italie worden;-)
Mooi geschreven en prachtige plaatjes erbij. Wat zijn bergen toch indrukwekkend, krijg van je verhaal zin om op pad te gaan, ook al ben ik nog maar net weer thuis. 🙂
Ik krijg ook weer zin om op reis te gaan. Maar ben nu wel even toe aan zon geloof ik 🙂
Geweldige foto Aniek! Ik wil dit jaar graag wandelen in de Dolomieten, lijkt me echt heel tof!
Zeker doen! Als je tips nodig hebt weet je me te vinden. 🙂
Prachtig. Ik ken de Dolomieten alleen van het skiën en denk dan steeds: hier moet ik in de zomer terug komen om te wandelen. Jij bevestigt dat weer. Dank voor je verhaal en foto’s.
Ik ben er ook alleen net uiten het seizoen geweest, maar in de zomer lijkt het me prachtig!
Ik schreef onlangs ook een post over wandelen in de Dolomieten! Het is er echt prachtig, ik wil dolgraag terug! Misschien maak ik wel een uitstapje naar deze wondermooie bergen als ik bij een Italiaanse vriendin in Padua op bezoek ga! 😉
wat een onwijs mooie plekjes en fotos 😀
Tof! Je hebt er in ieder geval ook een beter beeld van gekregen dan wij. Het is waarschijnlijk de enige site waar wij een volle weken in hebben vertoefd maar uiteindelijk maar weinig van hebben gezien. Heel de week niets anders dan mist en regen….
Ach ja, hebbie nog een reden om terug te gaan he, zeggen ze dan….
Wauw! Wat is het daar mooi. Staat hoog op mijn lijstje. Het lijkt me ook echt heerlijk om ’s ochtends gewekt te worden door debellen van berggeiten en koeien 🙂
Heerlijk ontspannen is dat 🙂
Zo, wat mooi zeg.. dat ziet er prachtig uit! Ik ben eigenlijk nog nooit in deze regio geweest, maar het lijkt me echt fantastisch met al die natuurpracht. Moet het toch eens overwegen aangezien het zo dichtbij is! Prachtige foto’s.
Knisperend frisse berglucht? Er is niets beter als je het mij vraagt. En ik snap wel dat de Dolomieten de UNESCO werelderfgoed status hebben gekregen. Wauw!
Ik wil hier al zo lang eens naartoe.. nu onze meiden wat groter worden kunnen ze ook echt serieuze stukken lopen en wordt het nóg een stuk aantrekkelijker. Had ik nou nog maar niet zoveel gepland voor komend jaar, haha
Haha dat is dan wel weer een luxeprobleem? Wat staat er op de planning voor komend jaar?
Ik ben dus nog nooit in de Dolomieten geweest, hoewel het me erg mooi lijkt. Fantastisch, die ruige landschappen.
Ik denk dat jij het geweldig zal vinden! De kleine in de draagzak en dan prachtige hikes maken 😉
Waw die mist in de bergen, zalig! Je blog geeft me echt meteen zin om naar de Dolomieten te vertrekken. 🙂 Even zonder telefoon en wifi, puur genieten (in mijn geval liefst al hikend) van de natuur … daar houd ik absoluut van!