Fietsen op Sardinië over woeste kliffen, wandelroutes tussen de pijnbomen en ongelofelijke zonsondergangen. Ik raak betoverd door het Regionaal Park Porto Conte aan de noordwestkust van het Italiaanse eiland Sardinië.
De vos die tot een paar minuten geleden vredig tussen de struiken lag, schiet ineens weg. Nog geen seconde later gevolgd door een wild zwijn. Wat geritsel en dan zijn ze allebei verdwenen in het struikgewas waarboven de lucht nog nét een roze gloed heeft van de zonsondergang. Die we eerder overigens bekeken vanaf een tientallen meters hoge klif. Klinkt te mooi om waar te zijn? Bijna..
Wandelen en fietsen op Sardinië
De afgelopen dagen ontdekte ik een klein stukje van het Italiaanse eiland Sardinië. Het Porto Conte Regionaal Park om precies te zijn. Een prachtig natuurpark in het achterland van Alghero waar zandstranden afwisselen met steile kliffen. Van de Porto Conto baai, tot aan de spectaculaire landschappen van Punta Giglio, de grotten van Capo Caccia en het bos van Le Prigionette.
Dit doe ik samen met de reisorganisatie Biking Sardinia. Wanny, de eigenaar, wacht mij en de andere fietsers al op in Alghero. Hij heeft een reis samengesteld die in een paar dagen de mooiste plekken van het natuurpark aandoet én hij heeft dit zo ecologisch mogelijk gedaan. Dat betekent onder andere dat we overal op de fiets naartoe gaan. Benieuwd hoe zo’n ecologische fietsvakantie op Sardinië eruit ziet? Ik vertel er alles over in dit artikel.

Ik maak deze reis op uitnodiging van MEET Mediterranean Experience of Ecotourism. Deze non-profit organisatie werkt samen met natuurparken in het Middellandse Zeegebied om het ecotoerisme te stimuleren en te veranderen hoe toeristen deze parken ervaren. Dit door niet te focussen op ‘zon, zee en strand’ en op bestemmingen die al overlopen van het toerisme. Maar juist wél op unieke en betekenisvolle ervaringen, lokale natuur en cultuur, rustige mediterrane dorpen of steden en beschermde natuurgebieden. Voor mij is dit een unieke en sympathieke manier van reizen: met een positieve impact op de natuur en lokale gemeenschappen.

Alghero
De uitvalsbasis voor deze reis is Alghero. Dus eerst neem ik de tijd om het stadje te verkennen. Bijzonder is het zeker. Alghero wordt ook wel de hoofdstad van Catalonië in Sardinië of klein Barcelona genoemd, vanwege de Spaanse invloeden die je hier overal terugziet. Al struinend door de smalle straatjes vang ik flarden op van het Alguerès, het dialect dat hier gesproken wordt en dat een mix is van Italiaans en Catalaans. Ik zie borden op de gevels die de straatnamen in het Italiaans én het Catalaans weergeven. De band met Spaanse regio is ontstaan in de 14e eeuw, toen de Catalanen-Aragonezen Alghero veroverden. Al valt de stad al eeuwen niet meer onder Catalaans bewind, veel inwoners voelen zich nog steeds met Catalonië verbonden.



Tegelijkertijd doet Alghero heerlijk Zuid-Italiaans aan, met wasgoed dat hangt te drogen tussen de gevels, koffiebarretjes waar de dagelijkse sores besproken worden en natuurlijk de vissersbootjes die in de haven dobberen. Net zo Italiaans is de Lungomare, de boulevard waar flink geflaneerd wordt, en de oude stadsmuur die de oude binnenstad omringt. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht op de zonsondergang.



Fietsen naar Porto Conte Natural Park
Maar hoe mooi het stadje ook is, ik ben hier vooral om te fietsen. Bij Agriturismo Agave Alghero staan de fietsen de volgende ochtend al klaar. Maar niet voordat we ons ontbijtbord vol hebben gestapeld met crostata, heerlijke kaas, fruit uit de boomgaard en een cappuccino. ‘En wat extra’s, voor de baby’. Ja, als zwangere vrouw word je in Italië wel goed behandeld. Om die reden krijg ik ook een keer geen racefiets, maar net als de anderen in de groep een e-mtb. En om eerlijk te zijn… 7 maanden zwanger vind ik dit eigenlijk helemaal geen slecht idee. Ik ben wel benieuwd hoe dat fietst, hier in het bergachtige landschap.


Ik hoef niet lang te wachten om het te proberen. Vanaf de agriturismo volgen we de kustlijn naar Casa Gioiosa, het hoofdkantoor van het natuurpark Porto Conte. Een fietstocht van een ruime 15 kilometer volgestouwd met vergezichten, hoge kliffen en in de verte baaitjes met helderblauw water. Terwijl we de kunstlijn volgen ruik ik de frisse bries die van zee komt, vermengd met de geur van de pijnbomen. En zonder moeite trap ik heuvelop. Heerlijk.
Wandelen naar Cala Barca
Bij Casa Gioiosa wacht Sara Luchetti ons al op. Ze werkt al jaren als gids in het Porto Conte natuurpark en wijst ons vandaag de weg in het park. Vanaf het hoofdkwartier volgen we een pad door dennenbos en mediterraan struikgewas. Begin deze eeuw zag het hier wel anders uit. Dit was een nat en moerassig gebied, vol muggen die het risico van malaria met zich meedroegen. Gevangenen van de strafkolonie Tramariglio werden aan het werk gezet om het hele gebied te cultiveren.


In de jaren ’60 is een pijnbomenbos aangelegd. De geuren alleen al doen me wegdromen. De zilte zeelucht, de wilde rozemarijn, de geur van de pijnbomen. Sara wijst ons op de Pino D’aleppo, de pijnbomen, op de dwergpalmen en de wilde olijfboom, een ruigere versie van de gecultiveerde olijfboom die meer en rijkere olijven produceert. En op de grond die is omgewoeld door wilde zwijnen.
Iets verderop ziet ze de limonium nymphaeum, een plant die je alleen in deze baai vindt. Langzaamaan zijn we namelijk al bij de verbazingwekkende kliffen van Cala Barca aangekomen. Dit is een van de mooiste uitzichtpunten van het natuurpark Porto Conte, van Sardinië misschien wel. In stilte kijken we om ons heen. We eten de loquat en kumquat, vanochtend geplukt in de tuin van de agriturismo. Krijsende meeuwen boven ons, onmogelijk helder water onder ons. De kleuren zijn zo indrukwekkend en contrasterend. De rode rotsen met het helderblauwe water, de groene struiken. Wat een machtige plek.


Gevangenismuseum
Tussen de pijnbomen door wandelen we terug naar het museum Casa Gioiosa. Ooit was dit de gevangenis van de agrarische strafkolonie in de plaats Tramariglio. Nu herbergt het gebouw een kleine botanische tuin, waar we picnicken, en een museum. Hier wordt de geschiedenis van het natuurpark van Porto Conte verteld. En die is behoorlijk interessant.


Het waren de gevangenen van de strafkolonie die hier aan het werk werden gezet. Het museum is zo opgezet dat je dezelfde route volgt als de gevangen. Dus je begint in de ruimte waar je als gevangene ingeschreven werd op je gevangenennummer. Om je heen hoor je de geluiden die de gevangenen ook hoorden. De voetstappen van de gevangenbewaarders, een waakhond. Later loop je door zalen die uitleg geven over het eten, de werkzaamheden die de gevangenen deden, en uiteindelijk ook de isolatiecellen. Je leert hoe het natuurgebied langzaam vorm heeft gekregen.
Grotten van Neptunus
Op de fiets gaan we vanaf het museum terug naar de agriturismo. Bekijk de foto’s eens. Doet je omgeving je bekend aan? Roger Moore reed over deze weg in James Bond. A spy who loved me. De kliffen doen vandaag net zo indrukwekkend aan als in de film. We fietsen naar het uiterste landpuntje. Hier heb je hoog op de rotsen een machtig uitzichtpunt, als je nog meer natuurgeweld wilt zien kun je ook de vele trappen naar beneden nemen naar de Grotta di Nettuno, een van de toeristentrekkers van Sardinië. De Grotten van Neptunus staan bekend om de verbazingwekkende stalactieten, stalagmieten en een zoutwatermeer. De landtong zelf is de Sleeping Giant van Sardinië. Vanaf de andere kant van de baai -zo zien we morgen- hebben de rotsen waar we nu op staan inderdaad veel weg van een reus die in het water in slaap is gevallen.


Agriturismo Agave Alghero
De afgelopen dagen heb ik er letterlijk al van geproefd. De smaken van de tuinen van Agriturismo Agave. Hier wordt namelijk gekookt met het fruit en de groenten die op het terrein verbouwd worden. Gegarandeerd biologisch en local dus. Waneer we de fietsen tegen de muur van de agriturismo zetten loopt Fabinenne al even met ons tussen de bomen door. Ondertussen plukt ze vanalles, loquat, kruiden voor het eten van vanavond, citroenen.
“Maar nu moeten jullie aan het werk.” krijgen we te horen en Fabienne dirigeert ons terug naar het huis. We krijgen een kookworkshop van de hele familie. Mamma Monica rolt fregula, een kleine ronde pastasoort van semola (griesmeel) die perfect is voor in de minestrone. “Of voor de bambini“, vertrouwt ze mij toe. Hierna wordt het al wat moeilijker. We maken de Sardijnse malloreddus. De pastasoort lijkt wel wat op de orechiette, de Pugliese oortjespasta. We rollen het pastadeeg uit over een geribbeld houten plankje en het resultaat ziet er best acceptabel uit. Hierna maken we ravioli, met een vulling van ricotta, parmegiano, de geraspte schil van citroen, peterselie en een half ei. Monica laat ons zien hoe ze Culurgiones maakt, dat blijkt een stap te moeilijk voor ons.



Wij worden naar de aperitivo gewezen, terwijl er ondertussen een nieuwe lading pasta gemaakt wordt voor het diner. Ik nip van mijn alcoholvrije drankje en proef van gerijpte zoete ricotta en een Sardijnse provolone met marmellata di mirto en Composta piccante. Het leven is goed op Sardinië.
Single trails aan de kust
’s Ochtends stappen we weer vroeg op de e-mtb. We zijn hier natuurlijk bovenal om te fietsen op Sardinië. En vandaag staan er een paar mooie single trails op het programma. We zigzaggen tussen de pijnbomen door tot gids Francesco Mura ons maant te stoppen. “Kijk, daar beneden.” Onder me zie ik een kegelvormig bouwwerk. Het is een van de duizenden nuraghi. Typische Sardijnse mysterieuze stenen bouwwerken die in de bronstijd op het eiland gebouwd werden. De torens zijn opgebouwd uit vulkanisch gesteente of zandsteen en worden bij elkaar gehouden door niets meer dan modder en klei. Ze behoren tot het belangrijkste archeologisch erfgoed van het eiland.


Over bijzondere torens gesproken. Waarschijnlijk heb jij ook wel ooit De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupery gelezen? Wat weinig mensen weten is dat de auteur van het beroemde boek korte tijd in de baai van Porto Conte woonde. We fietsen naar de Torre Nuova die uitkijkt over deze baai. In deze toren is een klein museum gewijd aan de schrijver en aan de periode die hij in Alghero doorbracht. Antoine de Saint-Exupéry vloog als piloot voor de geallieerde Amerikaanse luchtmacht, gestationeerd op het militaire vliegveld van Fertilia. Vanaf hier maakte hij verkenningsvluchten langs de Franse kust om Duitse buitenposten te fotograferen. In de vitrines van het museum bewonder ik eerste edities van de boeken van de auteur, maar ook kunstwerken, foto’s en historische documenten.




Een sprong in zee
Via een smalle single trail over de rotsen fietsen we vanaf het museum verder door het Porto Conte natuurpark. Voor me openbaart zich ineens een prachtige baai. Aan het helderblauwe water ligt een smal kiezelstrand. Het plekje lijkt een goed bewaard geheim te zijn. Zodra ik het water in stap zwemmen kleine visjes om me heen. Terwijl wij een duik nemen in het water, brengt Wanny van Biking Sardinia onze lunch. Uiteraard op de fiets. En ook vandaag krijgen we een lunchpakket van de agriturismo, met kaas van de buren en fruit uit de eigen boomgaard. In de schaduw van de bomen en met uitzicht over de rotsen en de zee kan een sterrenrestaurant hier op dit moment bijna niet aan tippen.



En ’s avonds? Dan bekijken we dezelfde baai vanaf de Bastioni di Alghero. Langzaam zakt de zon in zee, met op de achtergrond de Slapende Reus.


SUPpen en zeilen onder de Italiaanse driekleur
Nog 1 dag hebben we om het nationaal park te verkennen. Na het fietsen en wandelen van de afgelopen dagen, doen we dit vandaag vanaf het water. We fietsen naar de haven van Alghero waar een witte catamaran op de golven dobbert.

Schipper Alessandro neemt ons vandaag in zijn catamaran mee over de turquoise wateren van het natuurreservaat van Capo Caccia. Wind staat er in de ochtend nog niet veel, hierom varen we op de motor eerst naar een baai waar we kunnen zwemmen. Het water is ongelofelijk helder. Ik zie de vissen onder me zwemmen, en helaas ook flink wat kleine kwallen, die ik zo ver mogelijk van me af probeer te houden.
Ondertussen heeft Alessandro 2 SUPboards tevoorschijn gehaald. Vanaf het board kijk je nog beter uit over de omgeving, en kun je tot dicht bij de rotsen komen. Al merk ik dat dit zwanger een stukje moeilijker gaat. Mijn balans is wat verder te zoeken dan normaal, dus ik blijf veilig op mijn knieën op het board zitten.

Wanny, die er vandaag ook bij is, mompelt steeds iets over een verrassing die ons vanavond te wachten staat. Maar wat, dat wil hij niet vertellen. Al hoeven we voor iets spectaculairs niet lang te wachten. Het gebrom van vliegtuigen komt langzaam dichterbij. Ineens schieten 9 straaljagers achter de rotsen uit, gevolgd door rook in de kleuren van de Italiaanse vlag. Het is het Frecce Tricolori, het trainingssquadron van de Italiaanse luchtmacht. Met open mond kijken we naar de capriolen die de straaljagers in de lucht maken. Ze zijn dan wat verder weg, het blijft machtig om te zien.
Ondertussen is de wind wat aangetrokken en Francesco hijst het zeil. Langzaam zeilen we door de baai weer in de richting van Alghero.
Een waanzinnig diner in het regionaal park
Nog wat rozig van de dag op het water komen we terug bij de agriturismo. Rust is ons niet gegund, want het is tijd voor Wanny’s verrassing. Deze start bij de kaap Punto Gigio, waar we vanochtend ook met de fiets waren. Vanaf de 80 meter hoge rots kijken we uit over de baai van Porto Conte. Het uitzicht op Capo Caccia, de rotsen aan de andere kant van de baai, is verbluffend. Liggend op de rotsen en onder het getsjirp van zwaluwen zien we hoe de zon langzaam ondergaat boven de Slapende Reus. Dit is dus de langverwachte verrassing!

We lopen een paar meter naar beneden, waar de stenen Rifugio di Mare uitkijkt over zee. Hier wacht ons een aperitivo en een heerlijk vegetarisch diner. Met mijn alcolvrije cocktail in de hand kijk ik uit over het struikgewas en de baai erachter. De vos die we steeds zien rondscharrelen rond de rifugio, springt ineens weg, gevolgd door een wildzwijn. Je merkt dat we hier echt letterlijk midden in het natuurpark zitten. Eenmaal aan tafel worden we getrakteerd op courgette met schuim van pecorino, gepocheerd ei met Sardijnse truffel, een panacotta van geitenkaas en met een chutney van amandel en appel. De chef maakt voor ons een proefmenu met lokale en duurzame producten en de vegetarische gerechten volgen elkaar op.


“En wist je dat je hier ook kunt overnachten (meer info)?” vertrouwt de eigenaar me toe? Ter plekke besluit ik nog een keer terug te komen naar deze plek. Slapen midden in de natuur, onder het geluid van de zee en de wind. En dan wakker worden met de dageraad in de baai? Het lijkt me magisch.

Fietsen op Sardinië? Doen!
Wat een mooie reis was het! En dan te bedenken dat ik maar een deel meemaakte van de volledige reis die je kunt boeken. Per fiets, te voet en op een catamaran ontdekte ik de mooiste plekken in de omgeving. De pijnboombossen van de Prigionette met het waanzinnige uitzicht over de baai Cala Barca. Musea die het belang van het natuurgebied laten zien, zoals Casa Gioiosa in Porto Conte Regional Natural Park en het museum gewijd aan Saint-Exupéry in de Porto Conte-toren. De fietsroutes die zijn uitgezet langs al deze mooie plekken. Het water van het beschermde zeegebied rondom Alghero, het zeilen en suppen. En natuurlijk de geschiedenis van Alghero zelf waar je de historische en taalkundige banden met Catalonië nog voelt. Fietsen op Sardinië? Doen!
In het voorjaar en de zomer zijn er een paar keer per week rechtstreekse vluchten naar Alghero. Je kunt ook vanaf Amsterdam met Transavia naar Olbia vliegen en van daaruit naar Alghero rijden. Wil je alle mooie, verborgen plekken zien, dan kun je natuurlijk fietsen op Sardinië! E-mtb’s of andere fietsen huur je bij Biking Sardinia, of je boekt hier een geheel verzorgde reis. Als je wat meer van het eiland wilt zien, is een auto huren op Sardinië een must. Dat kan bij Sunnycars. Overnachten op Sardinië kan bij Agriturismo Agave Alghero. Deze agriturismo met zwembad is een heerlijke plek om te verblijven én is nog altijd in gebruik als boerderij waar fruit wordt gekweekt.
Disclaimer: ik maakte deze reis op uitnodiging van MEET Mediterranean Experience of Eco Tourism en Interreg Mediterranean Programme DestiMED. Dit artikel bevat affiliate links. Wanneer je een product koopt of boeking maakt via een van deze links, ontvangt Avontuur op Reis een kleine commissie zónder extra kosten voor jou.
Wauw, dit ziet er echt prachtig uit. Mooi om hier te fietsen en zo meer te zien van Sardinië en dit zo nu en dan te combineren met wandelen. Sardinië lijkt mij een heel mooi eiland om eens te bezoeken 🙂
Wat een ontzettend leuke veelzijdige reis! Wij zijn ooit veels te kort op Sardinië geweest, jouw artikel doet me verlangen om terug te gaan en veel meer te ontdekken!
Vorig jaar bezocht ik voor het eerst Sardinië en maakte toen een toffe rondreis van twee weken met de auto. Ik was erg onder de indruk van het heerlijke eiland, dus ik kan me voorstellen dat fietsen op het eiland ook echt heerlijk moet zijn! Er zijn zo veel gave plekken om te ontdekken.