Prachtig fietsen langs de Moezel van Trier naar Koblenz: de Moselradweg!

Tussen Trier en Koblenz is het prachtig fietsen over de Moselradweg. Over smalle fietspaden fiets ik langs de oevers van de Moezel en midden tussen de wijngaarden op de flanken van de heuvels. Om mij heen niets dan wijngaarden, kasteelruïnes en charmante wijndorpen met vakwerkhuizen en gezellige dorpspleintjes.

Nadat ik in Frankrijk de Groene Valleienroute fiets stap ik over op de Moselradweg. De Moselradweg of Moezelfietsroute volgt grotendeels de loop van de Moezel en is hierdoor een vrij vlakke route. Vanaf het Franse Thionville fiets ik zo’n 300 kilometer stroomafwaarts tot aan Deutsches Eck in Koblenz in Duitsland, waar de Moezel in de Rijn uitmondt. In Duitsland fiets ik van Trier naar Koblenz langs de Moezel. De rivier kronkelt door het dal, met op beide oevers wijngaarden en kleine wijndorpjes.

Romeins erfgoed in Trier

Voor me zie ik de Porta Nigra, waarschijnlijk het bekendste monument in Trier (waar ik al eerder eens was). Vandaag fietste ik al het Franse deel van de Moezelfietsroute, met een klein stukje door Luxemburg, en vanaf morgen fiets ik in twee dagen naar Koblenz, de oevers van de Moezel volgend. Ik heb vandaag dus nog even tijd om Trier te verkennen. De oudste stad in de Eifel en overigens ook de oudste stad van Duitsland is een fijne stad om in een middag te verkennen. Ik wandel tussen de monumentale panden op de Hauptmarkt, langs de Keizerlijke Thermen, neem een kijkje in de Dom van Trier en bezoek natuurlijk ook de machtige Basilica van Constantijn die ooit diende als paleis van Constantijn de Grote. De vele wijnhandelaren en terrasjes in de stad verklappen al dat ik midden in een wijngebied ben.

Tussen de wijngaarden

De volgende ochtend weet ik dit zeker! De eerste 10 kilometer voeren over een industrieterrein. Dit is duidelijk niet het mooiste deel van de route. Maar gelukkig laten de oevers van de Moezel zich al snel zien. De Moselradweg loopt grotendeels over verharde fietspaden en volgt nauwkeurig de oevers van de Moezel. Ik kijk aan de ene kant dus uit over het water en aan de andere kant lopen de heuvels steil omhoog. Ze zijn begroeid met druivenranken en om de zoveel kilometer zie ik wel ergens oude houten wijnpersen tussen de druivenranken staan.

Nu fiets ik echt midden tussen de wijngaarden. De Moezelstreek is het oudste wijngebied van Duitsland. Het waren de Romeinen die hier zo´n 2000 jaar geleden de wijnbouw introduceerden. Nu vind je overal langs de Moezel wijnkelders waar je terecht kunt voor een wijnproeverij. En dat trekt flink wat toeristen.

Was het aan het begin van de ochtend nog wat bedrukt en hierdoor heerlijk rustig op het fietspad, zodra de eerste zonnestralen doorbreken schieten de e-bikes als paddenstoelen uit de grond. Het is zelfs behoorlijk druk.

Neumagen: het oudste wijndorp van Duitsland

Overal zie ik bordjes voor proeflokalen en bierstubes. Zo nu en dan maak ik een lusje door een dorpje. Vooral het dorp met de ‘kleinste weinstube in het oudste wijndorp van Duitsland’ is mooi: Neumagen. Neumagen werd al in de Romeinse tijd gebruikt om goederen van en naar het Romeinse Rijk te brengen. Er zijn dan ook volop bijzondere voorwerpen opgegraven en door het dorpje loopt een archeologische rondweg, waar je replica’s van de originele Romeinse opgravingen kunt bekijken. Zo ontdek ik een bijzonder Romeins wijnschip, een grafsteen van een Romeinse wijnhandelaar uit 200 na Christus. Het doet me denken aan de Etruskische grafstenen die ik in Volterra zag, al is het bijzonder om hier duidelijk een boot met wijnvaten te zien.

Ik trek me los van Neumagen en fiets verder. Ieder dorpje is weer fotogeniek op zijn eigen manier, met smalle straatjes en gekleurde huisjes. En tussen de dorpen in fiets ik weer echt door de wijngaarden. Steeds zie ik houten bordjes die me vertellen bij welke wijngaard de wijnranken horen.

In Bernkastel-Kues is het onverwacht druk. Het blijkt een nogal toeristische plaats te zijn met flink wat rondvaartboten die hier aanmeren, talloze e-bikes staan tegen de rand van de kade, de terrassen zitten vol. Maar toch is het er mooi, met Bernkastel op de rechteroever van de Moezel en Kues op de linkeroever. Beide delen zijn met een brug met elkaar verbonden en overal zie je mooie koopmanshuizen en oude vakwerkhuizen.

Treintjes voor de druiven

Maar toch, na alle rust van de afgelopen weken is het voor mij even te veel. Ik fiets snel verder om op een afgelegen bankje aan de oever van de rivier in alle rust te lunchen en een kijkje te nemen bij een van de wijngaarden. Als je even stilzit valt pas echt op hoe steil de hellingen zijn. Het is goed voor de druiven, die zo volop zonlicht krijgen, en de Moezel die onder me stroomt weerkaatst het zonlicht in het water ook nog eens.

De perfecte omstandigheden voor druiven, al maken de hellingen het oogsten wel moeilijk. Alles gebeurt met de hand en het naar beneden brengen van de druiven alleen al is een hels karwei. De grond is hier zo steil dat het te voet niet te doen is. In sommige wijngaarden zie ik een soort kleine spoorlijnen. Hiermee kunnen de wijnplukkers naar de top van de hellingen gebracht worden en de druiven juist naar beneden.

Het is bijzonder om overal midden tussen de wijngaarden te fietsen. Zeker omdat er zoveel fietspaden zijn en je amper auto’s tegenkomt. Vlak na het gezellige wijnstadje Zell vind ik in Bullay een camping direct aan het water. Hier is de Moezel op zijn smalst, leer ik. ’s Avonds kijk ik uit over de Moezel, mijn voeten in het water bungelend. Misschien is het ook wel het mooiste deel van het Moezeldal, bedenk ik me. De rivier slingert door het dal en ligt ingepakt tussen de wijngaarden.

Middeleeuwse stadjes

’s Ochtends zit ik alweer vroeg op de fiets, om een tussenstop te maken in het kleine Beilstein. Een pontje brengt fietsers over de rivier en in de verte zie ik het oude Karmelie­ten­kloos­ter. Wie van middeleeuwse stadjes houdt, kijkt aan de Moezel sowieso zijn of haar ogen uit. Drie bochten verder ben ik bij het oude stadje Cochem, vol smalle straatjes met vakwerkhuizen en delen van een middeleeuwse muur. (lees hier meer over Cochem) Een ideaal plekje om op het marktplein een Moezelwijntje te drinken of uit te kijken over de wijnhellingen.

Vandaag volgt het fietspad minder de wijngaarden en meer de oevers. En geloof het of niet, er was 1200 kilometer voor nodig maar ik heb wind mee! Het is dus heerlijk rustig doorfietsen, al maak ik steeds weer tussenstops om uit te kijken op de kastelen hoog op de rotsen. Het lijkt ook steeds groener te worden en ineens valt me op hoe mooi de terrassen hier zijn. De wijnterrassen, wel te verstaan. Om me heen bevinden zich namelijk de steilste wijngaarden van Europa, met een helling van maar liefst 65°. Het gebied heet dan ook de Terrassenmosel, en er kan alleen op terrassen wijnbouw plaatsvinden.

Onweer tussen de druiven

Ik vergaap me zo aan het uitzicht dat ik helemaal niet opmerk dat de dreigende grijze lucht wel heel dichtbij is gekomen. In een paar minuten tijd wordt de lucht ontzettend donker, schieten bliksemflitsen door de lucht en valt de regen met bakken uit de lucht. Onweer. Overal worden regenjasjes te voorschijn gehaald en schuilplaatsen gezocht. Zo snel als het onweer komt, is het ook weer weg. Gelukkig, want nu kan ik nog even genieten van de wijngaarden.

Deutsches Eck in Koblenz

Wanneer ik de wijngaarden dan toch echt achter me laat fiets ik door de buitenwijken van Koblenz naar het beroemde Deutsches Eck, waar de Moezel in de Rijn stroomt. Ik koop iets te eten, ga zitten op een bankje en kijk uit over Deutsches Eck en het ruiterbeeld van keizer Wilhelm I. Een symbolisch punt, want hier laat ik de Moselradweg achter me en start ik morgen mijn Rijnfietsroute. En die Moezelfietsroute? Dat was er een om nooit te vergeten.

Ook het Franse deel van de Moselradweg fietsen?

Wil je de hele Moselradweg fietsen, dan start je net als ik in Thionville. Vanaf mijn camping aan de Moezel kan ik de route direct oppikken. Via rustige wegen fiets ik naar het drielandenpunt in Schengen om hierna het fietspad langs de meanderende rivier te blijven volgen. Om me heen zie ik de heuvels steeds steiler omhoog gaan, met hun velden vol wijnranken, en een rondvaartboot vaart over het water. In Oberbillig neem ik de veerboot over de Moesel naar Wasselbillig en dan ben ik toch heel even in Luxemburg. Een paar bochten in de Moezel verder kom ik aan in Trier. Het is een mooi stukje om te fietsen, zo’n 69 kilometer in totaal, maar je mist hier wel een beetje de charme van de fijne wijndorpjes in het Duitse deel van de route.

Mijn ervaringen met de Moselradweg

Fietsen langs de Moezel is prachtig! De Moselradweg of Moezel fietsroute bestaat grotendeels uit fietspaden die vlak langs de rivier, of juist midden door de wijngaarden voeren. Het overgrote deel van de route bestaat uit geasfalteerde paden en is makkelijk te fietsen. De route is ideaal voor wie op zoek is naar vlakke fietsroutes in Duitsland. Het is namelijk overwegend vlak fietsen en alleen tussen de wijngaarden moet je een beetje klimmen. De route is aan beide oevers van de Moezel uitgezet, dus niets houdt je tegen om zo nu en dan via een brug of een pontje op de andere oever te komen. Zo kun je altijd kiezen voor de route met het minste verkeer.

Je fietst van het ene pittoreske stadje naar het andere en kunt onderweg natuurlijk ook de bekende moezelwijnen proeven. Met de hele Moselradweg ben je ruim 200 kilometer zoet, maar je kunt er ook voor kiezen om een deel van deze route te fietsen, of stukken per trein af te leggen. De route staat met bordjes goed aangegeven en fout fietsen is eigenlijk onmogelijk. Hier vind je mijn gpx-bestanden. Wil je toch graag een fietsgids van de MoselRadweg, dan bestel je de Mosel radweg Bikeline Fietsgids bij de Fietsvakantiewinkel of de RF6230 Moselradweg Kompass Fietsgids bij bol.com. Beide gidsen bevatten fietskaarten en toeristische informatie, de Kompass fietsgids geeft gedetailleerde beschrijvingen van alle routes.

Tip: lees ook mijn review van de Big Agnes Fly Creek HV UL1 Bikepacking tent, die ik gebruikte tijdens deze trip.