Een pittige hike van bergstation Carosello 3000 naar het centrum van Livigno

Wandelen over de toppen van bergen en door groene valleien. Wandelen in Livigno is adembenemend. Ik wandel vanaf bergstation Carosello 3000 naar het centrum van Livigno en eindig mijn hike bij een heerlijk restaurant. Dit is Livigno op zijn best.

Wandelen in Livigno

Ik heb het al vaker gezegd, Livigno is een paradijs voor wie van natuur en actieve vakanties houdt. En dat geldt ook voor de winter, trouwens. Maar eerst nog even terug naar de reis die ik deze zomer maakte. Ik maakte toen namelijk een prachtige hike door de Val Federia, een prachtige groene vallei vol Alpenbloemen en pittige wandelpaden. Van bergstation Carosello 3000 liep ik de berg af naar Livigno. Maar ook al liep ik vooral omlaag, het was zeker geen gemakkelijke hike.

Op de top van de wereld

Livigno wordt ook wel eens het Kleine Tibet genoemd, en ik begrijp meteen waarom. Vanuit het dal neem ik de lift naar bergstation Carosello 3000. Hier heb ik een onmetelijk uitzicht over de bergruggen en over Livigno ver in de diepte. Het dorp lijkt ver weg te zijn, maar toch is het de bedoeling dat ik met de groep helemaal terug loop naar Livigno. Zo’n 12 kilometer, met als beloning een heerlijk diner bij restaurant Calcheira.

Vanaf het bergstation loop ik door de Val Federia. Niet richting de top van de Monte delle Rezze, waar ik die ochtend nog yoga bij zonsopkomst mee mocht maken, maar juist bergaf. Ik volg een al meteen behoorlijk steil pad naar beneden, de Val Federia in. Mijn wandelstokken komen meteen van pas, want de berggidsen die onze groep begeleiden hebben er flink de pas in. Ze zijn gewend om dag in dag uit de bergen op en af te lopen en gaan volle vaart naar beneden.

Ik ben iets voorzichtiger en stop ook nog eens vaak om van het geweldige uitzicht te genieten. De groene vallei verbergt flink wat Alpenbloemen tussen het groene gras. Anemonen bijvoorbeeld, die hoewel ze uitgebloeid zijn nog steeds parmantig bewegen in de wind. Ik kan het niet laten om steeds foto’s te maken en om me heen te kijken op Oek naar nog meer moois. De berggidsen, die zien hoe machtig mooi ik alles vind, wijzen me steeds op nieuwe bloemen en planten en mooie punten in de vallei. Ze waarschuwen ook voor de blauwe monnikskap. Hoe mooie de bloem ook is, alleen al de bloem aanraken kan je flink ziek maken. Ik blijf op een veilig afstandje.

Alpe Federia

Ver onder me zie ik een klein riviertje stromen. Ik kom steeds dichterbij tot ik de de Federia-rivier over kan steken. Hier is ook de Alpe Federia, een fijne hut waar je lekker in de zon op het terras kan zitten. Het is een heerlijke lunchplek, om even bij te komen van de wandeling. Je drinkt hier bijvoorbeeld het 1816 bier van de Birrificio Livigno. En al weet ik dat de wandeling na een biertje nog zwaarder wordt, kan ik het niet laten. Het is moeilijk om me na een half uurtje los te trekken van deze mooie plek, maar ik moet verder.

Op en af

In plaats van het glooiende pad langs de rivier te volgen, kiezen de gidsen voor een pittige klim. Het smalle pad stijgt en daalt constant en is geen meter vlak. Na iedere bocht denk ik dat het moeilijkste deel er weer op zit, maar vaak staat er toch weer een gemeen klimmetje te wachten. Na een scherpe bocht wacht mij ineens een verrassing: marmotten, niet eens zo heel ver van het pad af. Grappige beestjes, die snel wegschieten als je te dichtbij komt.

Terwijl ik foto’s maak plukt een van de gidsen handenvol witte bloemen. Duizendblad, zo legt ze me later uit. Je kan er kruidenthee van maken, maar zij maakt er taneda van, een vrij sterke likeur.

Even verder staan koeien op het pad. Ze kijken me brutaal aan gaan geen kant op. Dan moet ik maar om de koeien heen. Een roodbruine koe lijkt me wel interessant te vinden. Nieuwsgierig komt ze bij me staan en wanneer ik verder loop sjokt ze een stukje met me mee de berg af.

De beloning

De gidsen manen me vooral om door te lopen. Waarschijnlijk weten ze wat ons te wachten staat. Want zodra we aankomen bij restaurant Calcheira krijgen we meteen een Aperol Spritz in onze handen gedrukt en komen er planken met bruschetta al pomodoro op tafel. Dit is toch hemels?

Waneer we een beetje zijn bijgekomen van het wandelen gaan we naar binnen. In de Calcheira hut eten we stevige Alpengerechten. Ravioli gevuld met hert en als dessert gefrituurde appelschijven met een vanillesaus. En die taneda, die likeur van de witte duizendblad? Die mogen we natuurlijk ook proeven. Proost!

Meer lezen over Livigno?

• Livigno ademt outdoor
• Apenkooien voor volwassenen in het Larix Park Livigno
• Yoga op een bergtop
• Wintersport in Livigno
• Sneeuwschoenwandelen door een winterwonderland

Ik maakte deze reis op uitnodiging van Livigno.