Wandelen over de toppen van bergen en door groene valleien. Wandelen in Livigno is adembenemend. Ik wandel vanaf bergstation Carosello 3000 naar het centrum van Livigno en eindig mijn hike bij een heerlijk restaurant. Dit is Livigno op zijn best.
Wandelen in Livigno
Ik heb het al vaker gezegd, Livigno is een paradijs voor wie van natuur en actieve vakanties houdt. En dat geldt ook voor de winter, trouwens. Maar eerst nog even terug naar de reis die ik deze zomer maakte. Ik maakte toen namelijk een prachtige hike door de Val Federia, een prachtige groene vallei vol Alpenbloemen en pittige wandelpaden. Van bergstation Carosello 3000 liep ik de berg af naar Livigno. Maar ook al liep ik vooral omlaag, het was zeker geen gemakkelijke hike.
Op de top van de wereld
Livigno wordt ook wel eens het Kleine Tibet genoemd, en ik begrijp meteen waarom. Vanuit het dal neem ik de lift naar bergstation Carosello 3000. Hier heb ik een onmetelijk uitzicht over de bergruggen en over Livigno ver in de diepte. Het dorp lijkt ver weg te zijn, maar toch is het de bedoeling dat ik met de groep helemaal terug loop naar Livigno. Zo’n 12 kilometer, met als beloning een heerlijk diner bij restaurant Calcheira.
Vanaf het bergstation loop ik door de Val Federia. Niet richting de top van de Monte delle Rezze, waar ik die ochtend nog yoga bij zonsopkomst mee mocht maken, maar juist bergaf. Ik volg een al meteen behoorlijk steil pad naar beneden, de Val Federia in. Mijn wandelstokken komen meteen van pas, want de berggidsen die onze groep begeleiden hebben er flink de pas in. Ze zijn gewend om dag in dag uit de bergen op en af te lopen en gaan volle vaart naar beneden.
Ik ben iets voorzichtiger en stop ook nog eens vaak om van het geweldige uitzicht te genieten. De groene vallei verbergt flink wat Alpenbloemen tussen het groene gras. Anemonen bijvoorbeeld, die hoewel ze uitgebloeid zijn nog steeds parmantig bewegen in de wind. Ik kan het niet laten om steeds foto’s te maken en om me heen te kijken op Oek naar nog meer moois. De berggidsen, die zien hoe machtig mooi ik alles vind, wijzen me steeds op nieuwe bloemen en planten en mooie punten in de vallei. Ze waarschuwen ook voor de blauwe monnikskap. Hoe mooie de bloem ook is, alleen al de bloem aanraken kan je flink ziek maken. Ik blijf op een veilig afstandje.
Alpe Federia
Ver onder me zie ik een klein riviertje stromen. Ik kom steeds dichterbij tot ik de de Federia-rivier over kan steken. Hier is ook de Alpe Federia, een fijne hut waar je lekker in de zon op het terras kan zitten. Het is een heerlijke lunchplek, om even bij te komen van de wandeling. Je drinkt hier bijvoorbeeld het 1816 bier van de Birrificio Livigno. En al weet ik dat de wandeling na een biertje nog zwaarder wordt, kan ik het niet laten. Het is moeilijk om me na een half uurtje los te trekken van deze mooie plek, maar ik moet verder.
Op en af
In plaats van het glooiende pad langs de rivier te volgen, kiezen de gidsen voor een pittige klim. Het smalle pad stijgt en daalt constant en is geen meter vlak. Na iedere bocht denk ik dat het moeilijkste deel er weer op zit, maar vaak staat er toch weer een gemeen klimmetje te wachten. Na een scherpe bocht wacht mij ineens een verrassing: marmotten, niet eens zo heel ver van het pad af. Grappige beestjes, die snel wegschieten als je te dichtbij komt.
Terwijl ik foto’s maak plukt een van de gidsen handenvol witte bloemen. Duizendblad, zo legt ze me later uit. Je kan er kruidenthee van maken, maar zij maakt er taneda van, een vrij sterke likeur.
Even verder staan koeien op het pad. Ze kijken me brutaal aan gaan geen kant op. Dan moet ik maar om de koeien heen. Een roodbruine koe lijkt me wel interessant te vinden. Nieuwsgierig komt ze bij me staan en wanneer ik verder loop sjokt ze een stukje met me mee de berg af.
De beloning
De gidsen manen me vooral om door te lopen. Waarschijnlijk weten ze wat ons te wachten staat. Want zodra we aankomen bij restaurant Calcheira krijgen we meteen een Aperol Spritz in onze handen gedrukt en komen er planken met bruschetta al pomodoro op tafel. Dit is toch hemels?
Waneer we een beetje zijn bijgekomen van het wandelen gaan we naar binnen. In de Calcheira hut eten we stevige Alpengerechten. Ravioli gevuld met hert en als dessert gefrituurde appelschijven met een vanillesaus. En die taneda, die likeur van de witte duizendblad? Die mogen we natuurlijk ook proeven. Proost!
Meer lezen over Livigno?
- Livigno ademt outdoor
- Apenkooien voor volwassenen in het Larix Park Livigno
- Yoga op een bergtop
- Wintersport in Livigno
- Sneeuwschoenwandelen door een winterwonderland
Ik maakte deze reis op uitnodiging van Livigno.
Wauw wat een uitzichten! Geweldige wandeling dit. Ik ben dol op de bergen en zou hier dan ook echt graag willen wandelen 🙂
Pittige wandeling, maar wat een uitzichten! Lijkt me een prachtige regio.
Wauw wat een geweldige uitzichten krijg je tijdens deze hike. Ik zou hier wel een pittige wandeling willen maken. Misschien iets meer op mijn eigen tempo, dat vindt ik het fijnste hehe.
Ja, we gingen hier wel op goede snelheid omlaag (en omhoog).
Wat een prachtwandeling! Danielle
Wat een avontuur, wat een uitzichten! Heel erg leuk dat de gidsen je nog eens extra op de bloemen en mooie plekken wijzen.
Wauw, wat een geweldig hike! Die vergezichten!!! Ik houd er van! In april/mei ga ik naar Schotland en hoop ik ook mooie natuur tegen te komen. Het doel is dan ook om hier lekker te gaan wandelen!
Je header zegt al genoeg, wat een prachtige plek zeg en wat een mooie foto’s! Het lijkt me een heerlijke plek om te wandelen… ik kan niet wachten totdat ik weer normaal kan lopen en weer kan gaan hiken!
Lijkt me een prachtige (maar ook pittige wandeling). Wat een bijzondere bloem trouwens, die anemoon.
Wat een gave wandeling! Mijn broertje was vroeger helemaal fan van de marmotten in de bergen. Spot de marmot, zeiden we vaak.
Marmotten zijn zo leuk! Lijkt me een prachtige wandeling maar wel heel pittig. Ik ben heel slecht in klimmen, maar daarentegen ben ik wel sterk in dalen. Prachtige uitzichten heb je gezien!
Ziet er geweldig uit zeg, jij hebt Livigno echt op mijn wishlist gezet!
Wat een mooie wandeling!
Oooh, marmotten!! Die heb ik ook een keer gezien, in een weilandje waren er een heleboel. Die beesten zijn zó grappig om te zien! Dan komen ze weer uit hun holletje op de uitkijk staan, scharrelen ze wat rond en dan rennen ze weer vlug weg, echt hilarisch!
Maarehm.. waarom vond je dit gebied eigenlijk op Tibet lijken?
Het weidse uitzicht over de bergen en tegelijkertijd de rust. De valleien worden niet overspeld door wandelaars, dus het heeft vooral het rustgevende. Het is meer het gevoel, Livigno heeft niet letterlijk de 8.000 meter hoge bergen van Tibet 😉