Fietsen tussen de olijfbomen en eten met vrienden: een actieve reis naar Kalamáta in Griekenland #1

Fietsen tussen de olijfbomen, wandelen tussen de resten van de Griekse Oudheid en uren tafelen en genieten van lokale gerechten. Dat is in het kort de samenvatting van mijn reis naar Kalamáta in Griekenland. De stad aan de Golf van Messinia blijkt een klein paradijs voor outdoor- en natuurliefhebbers. In drie blogs deel ik drie kanten van Kalamáta met jullie: de bergen, de heuvels en de kustlijn.

Klein paradijs

Eerst trek ik de heuvels in en ik moet toegeven: Kalamáta ligt perfect. Met mijn gezicht sta ik naar de zee en achter me rijzen de bergen hoog de lucht in. Precies hier tussenin lijkt een laag olijfgroen tegen de heuvels geplakt, gevuld met olijfbomen die hun takken vol vruchten hebben hangen. Hier tussendoor slingeren glooiende asfaltwegen en witte gravelpaden die erom smeken fietsend verkend te worden. En laat dat nu precies zijn wat ik ga doen deze week.

Ik ben namelijk met twee andere reisbloggers op persreis en heb gevraagd om veel fietskilometers. Dat komt goed. Bij aankomst bij mijn hotel in Kalamáta krijg ik meteen een carbon 3T Exploro gravel bike in mijn handen gedrukt. Ik ga overigens niet alleen fietsen. Ik ga ook de regio culinair ontdekken (daar zeg ik geen nee tegen) en bezoek een aantal bijzondere plekken.

De eerste is het orthodoxe klooster Voulcano op de flanken van de berg Eva. De Katholikon (hoofdkerk) van het klooster is gebouwd in 1701 en gewijd aan de Hemelvaart van de Maagd Maria, maar sommige delen van het bouwwerk zijn nog ouder. Het klooster is een baken van rust en kijkt uit over de vallei van Messenië. Vanaf hier zie ik mooi waar ik de komende dagen ga fietsen.

Oud-Messini

Voor we op de fiets stappen rijden we eerst met de auto over een kronkelige weg die over de berg slingert, tussen de olijfboomgaarden, op weg naar Oud-Messini. We rijden voorbij stukken van de oude vestingmuren van Messini en zien ver onder ons de gebouwen van de oude stad al liggen, die in 369 voor Christus werd gesticht. 

In Oud-Messini loop ik – op mijn fietsschoenen – over het complex. Voorbij het stadion, de Stoa en diverse andere openbare gebouwen. Ik ga even zitten op de stenen banken in het onderste deel van het theater. Dit is waar de belangrijkste mensen zaten, wordt me verteld. Op de plekken in het gras, boven mij, zat de rest van het volk.

Ik mijmer dat Oud-Messini met recht van één van de belangrijkste archeologische opgravingen uit de Griekse geschiedenis is. Oud-Messinia heeft de tijd bijzonder goed doorstaan: de stad werd nooit vernietigd en er werd geen nieuwe nederzetting overheen gebouwd. Men is nog steeds bezig met opgravingen om stukje bij beetje meer bloot te leggen van de oude stad. Het is een wat meer afgelegen archeologisch park. Zelfs in de zomer zijn er weinig toeristen en loop je hier in alle rust rond. Zo anders dan bijvoorbeeld de Akropolis in Athene waar je over de hoofden loopt. Ook prachtig, dat zeker, maar wel druk.

Ik voeg me weer bij ons kleine groepje en samen lopen we verder naar het oude stadion die wordt omgeven door een zuilengang. Een kater – hij moet het mooiste huis op aarde hebben als hij hier woont – loopt miauwend op ons af, schooiend om een beetje aandacht.

Fietsen tussen de olijven

Een – voor Griekse begrippen – snelle lunch wacht ons al op bij taverne Ithoni in Mavromati. Met een Griekse salade en natuurlijk flink wat brood om in de olie te dippen, die alle smaak van de groenten heeft opgenomen. Heerlijk. En dat uitzicht, dat is onbetaalbaar.

Dan stappen we in Mavrommati eindelijk op de fiets. Ik moet me even inhouden om niet meteen weg te sprinten voor een ritje van een paar uur, maar we starten vandaag rustig. Michael Widmer van Exosports kent ieder weggetje in de regio en heeft een prachtroute uitgezet. Over mooi lopende heuvels met amper verkeer vinden we onze weg richting de kust. Na een kilometer of vijf hoor ik in de verte het geklingel van bellen. En dan zie ik de bron van het geluid. Een kudde schapen loopt over een onverharde weg langzaam onze kant op. Een herder op een crossmotor gebaart ons snel verder te fietsen. Want lopen de schapen eenmaal voor ons op de weg, dan gaan ze voor niets en niemand aan de kant.

In Magganiako zet ik mijn fiets neer op een klein plein bij een fotogeniek Grieks-orthodox kerkje. Een ouder vrouwtje steekt in onvervalst Grieks een heel verhaal tegen me af. Wat ze zegt, ik heb geen idee. Maar ze lijkt blij te zijn dat we door haar dorp fietsen. Teleurgesteld kijkt ze toe hoe ik weer op mijn fiets stap en weer op weg ga.

De beklimmingen zijn niet heel lang, en ook niet erg steil. Maar wat de weg mist aan extremen maakt het uitzicht dubbel en dwars goed. Weelderige heuvels in alle tinten groen. Olijfbomen die over het landschap lijken gestrooid. Overal om ons heen komt de natuur langzaam in bloei.

De olijven stelen de show

Want over olijfbomen gesproken. De wijngaarden van Messinia mogen dan al genoemd worden door Homerus, maar het zijn de olijven die hier de show stelen. In het dorp Sterna zet ik mijn fiets tegen een olijfboom aan. De groep is weer compleet en we worden meteen verwelkomd door de familie die hier de olijfboomgaard van Greenlandproducts beheert. Ze zijn druk in de weer, zo verontschuldigen ze zich, de laatste olijven zijn van de bomen gehaald en de persen zijn letterlijk net gestopt met draaien. Willen we een kijkje nemen bij de persen?

De olijfgaarden bevinden zich in de buurt van het dorp Draïna, en natuurlijk is het de Koroneïki-variant die hier verbouwd wordt. De enige die zich echte Kalamáta-olijven mogen noemen. De olijven worden in de molen in Sterna geperst. Er wordt samengewerkt in een coöperatie met meer dan 500 leden die allemaal hier naartoe komen en hun eigen olie maken. Groengouden en licht bittere olijfolie van de Koroneiki-olijven.

De oogst is van november tot half februari en is nu in maart net afgelopen. Met koude persing, lager dan 27 ° C, wordt de olijfolie geperst. Iedereen levert zijn olijven in en krijgt uiteindelijk een percentage van de olie. Er mogen dan op alle flessen die we hier zien andere labels zitten, het is allemaal dezelfde olie van dezelfde kwaliteit.

Niet alle olijven gaan de persen in. De regio staat bekend om de Kalamáta olijven. Deze worden één voor één met de hand geplukt en vervolgens geconserveerd in water en zout.

Lunchen bij vrienden

Al het praten over olijven maakt hongerig. Het is inmiddels wel tijd voor een tweede lunch, of een eerste diner, hoe je het ook wil zien. We gaan terug naar het familiehuis. Een lange tafel onder de olijfbomen is ondertussen gevuld met de meest lekkere gerechten. Gegrilde groenten en aardappels, salades, harde kazen, een echt streekproduct, net als de gedroogde vijgen waar ik er kilo’s van kan eten. Yoghurt met kweepeer en siroop of juist walnoten en honing.

Het is bijzonder om bij een familie zelf uitgenodigd te worden. Het voelt echt alsof je met vrienden aan tafel zit en ik had er nog uren kunnen natafelen. Voor we weer naar het hotel gaan krijgen we nog een pot olijven en een fles olijfolie in onze handen gedrukt, om thuis nog even te kunnen nagenieten.

De fietspaden van Kalamáta

‘s Avonds fietsen we over de fietspaden van Kalamáta. De stad is verrassend fietsvriendelijk ingericht. Er loopt een 4 kilometer lang fietspad door het centrum van de stad. Ik werp een blik op fijne eettentjes en geniet van de doorkijkjes in de straten van Kalamáta en zo nu en dan mooie uitzichten over de adembenemende Golf van Messinia. We eten souvlaki bij een klein authentiek tentje. Het is de favoriet van locals. Als je hier geen souvlaki hebt gegeten ben je niet in Kalamáta geweest, zo zeggen ze.

We fietsen verder en stoppen bij de Metropolis Ypapanti kerk en bij het Municipal Railway Park. In het park staan locomotieven en rijtuigen opgesteld op de oude spoorlijnen rondom een oud stationnetje. Een bijzonder plekje om ‘s avonds rond te fietsen. Maar net zo bijzonder wordt de fietstocht van morgen. We gaan – zo is ons in ieder geval beloofd – flamingo’s zien!

Goed om te weten

In de zomer kan je bijvoorbeeld met Transavia direct op Kalamáta vliegen. Anders vlieg je op Athene en neem je een transfer naar Kalamáta, zoals ook ik deed. Ik verbleef in het nieuwe Elysian Luxury Hotel & Spa in Kalamata. Het bedrijf exosports.gr verzorgde alle activiteiten.

Disclaimer

Ik maakte deze reis op uitnodiging van I love Griekenland. Ook bevat deze blog affiliate links. Als je een aankoop doet via een van de links in dit artikel, ontvangt Avontuur op Reis een kleine commissie zónder extra kosten voor jou.