Fietsen tussen de flamingo’s in de Lagune van Gialova

Na een fietsdag in de heuvels van Kalamáta, fiets ik vandaag richting de kustlijn. Naar de Lagune van Gialova om precies te zijn. Met een beetje geluk spot ik hier de flamingo’s die hier ieder jaar neerstrijken. Als beloning wacht een duik in zee én (na een korte hike) een lunch met de goden.*

In drie blogs deel ik drie kanten van Kalamáta met jullie: de bergen, de heuvels en de kustlijn. De heuvels van Kalamáta ontdekte ik al eerder. En ook vandaag start mijn fietsdag een stukje boven zeeniveau, in het dorpje Elaiofyto. Het uitzicht is prachtig. Ver onder me zie ik Navarino Baai, waar de beslissende zeeslag van de Griekse vrijheidsstrijd plaatsvond, en de kustlijn met de Lagune van Gialova. Ik draai me om en tussen mij en de indrukwekkende bergen zie ik stoere olijfbomen en bloeiende sinaasappelbomen die een heerlijk geur afgeven.

Flamingo’s in de lagune

Mijn fiets schittert in de zon. De weg waarover ik zo mag afdalen kronkelt loom door het landschap. Ik zoef naar beneden en wacht op de rest van de groep. Samen fietsen we naar de lagune. Ik zet mijn fiets tegen een houten spottershut en tuur in de richting van de horizon. Daar zijn ze! Flamingo’s staan parmantig in het midden van de lagune. Te ver weg om ze op de foto te zetten, maar met de verrekijker zijn ze goed te zien. De roze vogels scharrelen in het blauwgrijze water. Ze blijven hier een paar weken, zo krijg ik te horen, voor ze verder vliegen naar Zuid-Frankrijk. Het is toch ook wel heel bijzonder om ze hier tegen te komen.

Samen vervolgen we onze fietstocht rondom de lagune, over grindpaden en tussen eucalyptusbomen. Overal hoor ik het geluid van vogels. Het gebied rondom het dorpje Gialova is dan ook een paradijs voor vogelspotters en wandelaars. In het natuurgebied overwinteren talloze vogelsoorten, of ze maken hier hun laatste tussenstop voor Afrika. Bijzonder is dat zelfs meer dan de helft van alle vogelsoorten die in Griekenland voorkomt, in dit natuurgebied is gesignaleerd.

Flamingo’s en andere vogels zijn niet de enige dieren die hier leven. Op de stranden komen in de zomer schildpadden aan land om hun nesten te maken. Zeker hier bij de lagune waar de rust niet verstoord wordt door toeristen. De lagune is trouwens ook de enige plek in heel Europa waar de Afrikaanse kameleon leeft. Een paar honderd moeten er hier zitten, maar de kans dat je ze tegenkomt en dan ook nog herkent is miniem. Daarvoor weten ze zich toch te goed in schutkleuren te hullen.

Een paradijselijk strand

Ik kijk mijn ogen uit, maar de kameleon laat zich niet zien. Dan maar weer op de pedalen, om de fietstocht te eindigen bij het prachtige strand van Voidokilia. Paradijselijk is het misschien wel. Wanneer ik van mijn fiets stap en op mijn blote voeten door het zand loop, zie ik achter de lage zandduinen een azuurblauwe baai verschijnen. Een zeewatertemperatuur van 18 graden klinkt voor mij bijna zomers. De Grieken schudden hun hoofd maar ik ren de zee in.

Terwijl ik het water dobber, kijk ik uit over de baai in de vorm van een halve maan. Het witte zandstrand ligt beschut tussen de duinen, het zand loopt langzaam af in het water. Ook begin maart is het er heerlijk warm.

Met tegenzin kleed ik me – verstopt in een duinpan – weer om. Mijn maag rommelt inmiddels. Vanaf het strand lopen we over een klein pad tussen de bomen omhoog, om uit te komen bij een vlakte vol hoog gras en kleurrijke veldbloemen. Over een stenig paadje klauteren we verder. Ineens is er een doorkijkje tussen de bomen, met zicht op de baai Paralia Glossa, verborgen tussen de bomen en rotsen.

Lunch van de goden

Ik trek me los van het uitzicht en wandel verder omhoog. En dan zie ik tussen de bomen ineens een klein wit kerkje met een rood dak, boven op de heuvel met uitzicht op de Ionische Zee. Ekklisia Profitis Ilias, de kerk van de profeet Ilias. Onder de zuilengang van de kerk worden we hartelijk verwelkomd door twee vrouwen die een lange tafel hebben gevuld met overheerlijke Griekse gerechten. Op een van de mooiste plekken in de omgeving krijg ik een glas zelfgemaakte limonade aangereikt, en even later een glas wijn.

Kipspiesjes met tzaziki, gegrilde groenten, deegwaren gevuld met verse kaas en honing, pizza met asperge en feta. Wanneer we iets opeten en er een stukje lege tafel vrijkomt, komt er meteen een nieuw gerecht voor in de plaats. Dit is toch werkelijk een lunch van de goden. Ter plekke besluit ik dat dit misschien wel het mooiste moment van de reis is. Maar morgen… morgen wordt misschien nog wel mooier. Dan fiets ik een deel van de route van de Jeroboam Gravel Challenge. Ik ben er klaar voor!

Goed om te weten

In de zomer kun je bijvoorbeeld met Transavia direct op Kalamáta vliegen. Anders vlieg je met KLM op Athene en neem je een transfer naar Kalamáta, zoals ook ik deed. Ik verbleef in het nieuwe Elysian Luxury Hotel & Spa in Kalamata. Het bedrijf exosports.gr verzorgde alle activiteiten.

Lees ook:
Fietsen tussen de olijfbomen en eten met vrienden
Waarom jij ook wil gravelfietsen in Kalamáta, Griekenland

* Disclaimer: ik maakte deze reis op uitnodiging van I love Griekenland. Ook bevat deze blog affiliate links. Wanneer je een product koopt of boeking maakt via een van deze links, ontvangt Avontuur op Reis een kleine commissie zónder extra kosten voor jou.