Kwispelend staan de honden ons op te wachten. De husky’s zijn opgewonden en staan te popelen om ons mee op pad te nemen door het winterse landschap rondom Kiruna. Met hun blauwe ogen kijken ze mij verwachtingsvol aan. Gaan we? Gaan we! Ik ben duidelijk niet de enige die klaar is voor de huskysafari in Zweeds Lapland.
Huskysafari door de bossen van Zweeds Lapland
in Svappavaara, zo’n 40 minuten rijden vanaf Kiruna, ligt de kennel van Kent en Jordana. Maar liefst 80 Alaskan Huskies hebben ze hier. En met een paar van hen mag ik vandaag op pad. Want ja, tijdens onze expeditie in Zweeds Lapland gaan we ook een dag huskysleeën. De honden hoor ik al van ver blaffen en janken, zo te horen hebben ze er zin in. Maar eerst mogen we kijken bij de puppy’s.
De puppy’s zijn een paar maanden oud en dolenthousiast. We mogen met een paar personen tegelijk het hok in. Hier springen de puppy’s blaffend tegen ons aan, rollen door de sneeuw en smeken bijna om geknuffeld te worden. Daar kun je toch geen nee tegen zeggen?
Meer kou en ijs? Lees over IJsland in de winter!
Goed ingepakt de kou in
“Tijd om aan te kleden!” We worden al snel weggeroepen. Want al ben ik al warm ingepakt in een paar lagen thermokleding, een warme broek en donsjas, dit is niet genoeg om me te wapenen tegen de kou. Ik stap in een dikke overall, trek een balaclava en een muts over mijn oren en trek een extra paar handschoenen aan.
Straks op de slee zal ik blij zijn met alle extra kleding, nu hobbel ik als een Michelin-mannetje naar de sledes. Hier zoekt Kent al de juiste honden uit om voor de sledes te spannen. Een zwaarder persoon heeft bijvoorbeeld sterkere honden nodig. Ook zijn de jongere honden nog in opleiding, zij worden op de 2e rij ingespannen. Kent weet precies welke taak iedere hond heeft. Mijn slee krijgt 2 vrouwtjes voorop, zij zijn de baas en bepalen de route, de twee reuen erachter zorgen voor de snelheid.
Voor we op pad mogen krijgen we eerst nog een uitleg. Je staat op je slee en sturen hoeft niet. De honden rennen blaffend achter gids Kent aan en doordat de honden een bekende route lopen weten ze feilloos welke kant ze op moeten. Ga je te hard dan doe je je hielen omlaag en trap je op de rem. Je moet eigenlijk alleen zorgen dat jouw honden niet te dicht bij de honden van de slede voor je komen. De honden hebben namelijk maar 1 stand: aan! Foto’s maken onderweg is helaas uit den boze: je hebt 2 handen nodig om je vast te houden aan de slede.
In de stilte
Ondertussen janken de honden om het hardst om op pad te mogen. Ze zijn blij dat ze een slede mogen trekken, deze honden zijn niet gemaakt om stil te staan. En dat horen we. Steeds luider wordt het geblaf. De honden trekken aan de slede die veilig verankerd zit in de sneeuw.
Dan mogen we op pad. Ik haal mijn voet van de rem en daar gaan we. Zodra het eerste hondenspan in beweging komt, schieten alle honden meteen weg. Op een beschaafd tempo, overigens. Ik had verwacht dat we volle vaart zouden rijden, maar we gaan een kilometer of 10 per uur, 15 maximaal. Dat betekent dat je alle rust hebt om om je heen te kijken en te genieten van het landschap. Alles is wit, met besneeuwde bomen en bevroren meren tegen een strakblauwe lucht.
We staan even stil zodat Kent kan checken of onze neuzen niet bevriezen en kan kijken of alles goed gaat. Dan gaan we weer op pad. De sneeuw dempt het omgevingsgeluid en ik hoor alleen het gehijg van de honden, de poten die door de sneeuw stuiven en het gekraak van de slee op de sneeuw.
De kou lijkt de honden niet te deren, ze nemen af en toe een verfrissende hap van de sneeuw. In hun jeugdig enthousiasme gaat er zo nu en dan een hond onderuit. Binnen een paar seconden weet hij het ritme weer te vinden en gaan we verder. Want verder, dat willen de honden. Soms trap ik toch even op de rem wanneer ik een scherpe bocht zie naderen. Maar reken er maar op dat de honden het hier niet mee eens zijn. 4 paar ogen draaien mijn kant op en kijken me aan. “Hallo zeg, niet zo langzaam.”
Lunch bij een wildernishut
Na ongeveer 2 uur te hebben gereden komen we aan bij een wildernishut aan een bevroren meer. Terwijl we de honden eten geven is het kampvuur aangestoken om op te warmen. Jordana is al druk bezig een lunch voor ons klaar te maken. Vegetarische wraps met paddestoelen die we zelf warmen boven het vuur. Na een extra ronde warme thee met gebak zijn we opgewarmd en klaar om weer op pad op te gaan.
Inmiddels protesteren ook de honden weer. Gaan! De honden worden stil en we sjezen weer door de sneeuw. Wanneer de honden helemaal op stoom zijn, lijkt het ze geen enkele moeite te kosten om de slede voort te trekken. De trails zijn door Kent aangelegd. Er rijden geen sneeuwscooters, dus de trails zijn hierdoor zo hobbelvrij als maar kan midden in het bos. Fijn voor het comfort en goed voor de honden.
Elanden!
Ik heb de smaak van het sleeën te pakken en ik zoef door de sneeuw. Zo nu en dan gaan de honden in protest. Hebben ze er even geen zin meer in. Dan moet je flink roepen om ze weer even op gang te krijgen. Dan wijst Kent ineens naar rechts. Een eland! Groot en majestueus staat hij tussen de bomen. Hij kijkt ons van een afstandje na. Nu ik doorheb waar ik naar moet kijken zie ik verschillende keren een eland, en iets later een rendier. Grijs met een groots gewei. Weer zo’n indrukwekkend dier. Nog even door de prachtige natuur en dan zijn we – veel te snel – weer bij de kennel.
Terug naar de kennel
Hier moeten we eerst de honden verzorgen voor we zelf de warmte weer op kunnen zoeken. De honden hebben honger en zodra ze de bakken met voer in je handen zien worden ze gek. De emmers met bevroren vlees en soep die worden gebracht doen mijn maag omdraaien, maar de honden zijn er blij mee. We brengen onze eigen honden terug naar hun verblijf en dan is het echt tijd om afscheid te nemen van de husky’s. Wat een bijzondere ervaring!
Huskytocht in Kiruna
Een sledetocht is een avontuurlijke excursie. De honden trekken de slee met alle plezier voort. Sterker nog, wanneer ik even afrem om iets langzamer te gaan, kijken de honden verontwaardigd om. Ze willen door! Een unieke manier om het winterse landschap te verkennen. Je komt buiten elanden niemand tegen en sleet in alle stilte over het pad dat door de sneeuw en de bossen slingert.
In de omgeving van Kiruna zijn verschillende aanbieders van huskytochten. Wij gingen op pad met Husky Tours Lapland van Kent en Jordana. Je wordt opgehaald in Kiruna en gaat hierna een paar uur of paar dagen op pad. Je krijgt tijdens tijdens de tocht warme kleding: een sneeuwpak, handschoenen en snowboots. Bij sommige tours zit ook een lunch in de prijs inbegrepen. Aan te raden is om de tour voor je reis al te boeken.
Wat moet je weten voor je huskysafari in Zweeds Lapland?
Ben jij ook van plan om een huskysleetocht of huskysafari in Zweeds Lapland te maken? Zolang je de aanwijzigingen van de gids volgt, is het een veilige activiteit. De kans dat je valt is vrij klein, en je snelheid ligt niet te hoog. Als de tracks zijn voorbereid, glijd je soepel door de sneeuw en is er geen vuiltje aan de lucht. Het gevaarlijkst is de kou. Ik had al warme kleding aan, maar bij de kennel kreeg we daarnaast nog een dikke overall aan en speciale handschoenen. Ook waren er warme laarzen. Zo voorkom je dat je onderkoeld raakt tijdens de tocht: je staat namelijk voornamelijk stil. Ik droeg daarnaast een skibril, want de zon kan op sommige stukken heel fel zijn en de wind snijdend.
Is een huskysafari verantwoord?
Van tevoren maakte ik me wel zorgen om de huskies. Moet ik het wel willen om door honden voortgesleept te worden? Is dat niet zielig en worden de honden wel goed behandeld? Dat zal vast niet overal zo zijn, maar bij de kennel van Kent en Jordana in ieder geval wel. Ze kennen iedere hond door en door, weten welke koppels goed werken en hebben het meteen door als een hond te weinig eet of niet goed in zijn vel zit. Ze fokken de dieren zelf ik kan met eigen ogen zien dat het met de verzorging van de dieren hier wel goed zit.
Een te gekke ervaring dit! Ik kan me het gehuil en geblaf om te vertrekken nog zo goed herinneren van onze eigen tocht begin vorige maand. Ik was in de Alpen verbaasd om de honden sneeuw te zien eten, haha.. het viel jou ook op. Onze tocht was veel korter trouwens. Ik denk dat onze meiden zo’n lange tocht wel heel gaaf zouden vinden. Naar hun zin was onze excursie al veel te snel afgelopen.
Ja, dat lawaai! Ik dacht vooraf dat de tour misschien wel té lang zou zijn, maar de tijd vliegt als je onderweg bent. Zeker als je halverwege luncht en je constant elanden ziet.
Heerlijk zo’n huskytocht door de sneeuw. Wij hebben dit ook gedaan in Fins Lapland, en tussendoor ook een geweldige lunch gehad. Maakt je toch even 1 met de natuur op deze manier.
Ja je zit echt even midden in de natuur inderdaad!
Tof! Wij hebben in Zweeds Lapland alleen een huskyfarm bezocht maar we willen echt ooit nog eens terug in de winter. Het maken van een huskytocht staat dan echt bovenaan mijn verlanglijstje!
Dit lijkt me zo’n geweldige ervaring. Tof dat je onderwerg een eland hebt gezien en fijn dat de honden zo goed verzorgd worden.
Ik twijfelde vooraf inderdaad wel, ik wilde namelijk geen misbruik maken van dieren voor een ‘pleziertochtje’. Maar deze honden worden zo goed verzorgd en ze leken het zelf ook ontzettend leuk te vinden.
Wat een gaaf avontuur! Wij hebben in september een huskyfarm bezocht en leerden dat de honden in de zomer trainen om als koppels te wennen en hun conditie op peil te houden. Lijkt het je wat, een huskysafari voor een langere periode?
Voor 2 of 3 dagen lijkt het me wel wat. Daarna wil ik zelf toch weer wat actiefs doen. Het wordt best wel koud op zo’n slee namelijk ;). Deze honden trainden inderdaad ook in de zomer. Dan crossen ze met een soort buggy door het bos.
Dit lijkt me zo gaaf! Maar ik vraag met inderdaad af of het verantwoord is, honden die je op de slee vooruit trekken. Jammer dat je onderweg geen foto’s kunt maken, maar het moet natuurlijk geweldig zijn om zo door de sneeuw te sleeën.
Bij deze kennel heb ik daar wel vertrouwen in. Er wordt ook naar je gewicht gekeken, zodat de honden nooit teveel gewicht hoeven trekken.
Zo’n besneeuwd landschap ziet er zo prachtig uit, heel gaaf. Ik weet niet of zo snel zo’n tocht met honden zal maken, om de reden wat jij ook aan het einde van je artikel noemt, maar voor het ontdekken van zo’n landschap ben ik zeker in. Ik houd niet echt van de kou, maar zo’n bestemming lijkt me prachtig.