Strijdend door de snijdende wind, steeds maar blijven trappen om na iedere bocht weer een nieuwe uitdaging voor je te zien. De Passo dello Stelvio is niet per se een fijne col om te fietsen. Eigenlijk is het gewoon loodzwaar. Maar het blijft de de hoogste col van Italië in een adembenemend berglandschap. En hierom moet je de Stelvio ooit gefietst hebben.
De aantrekkingskracht van de Stelvio
De Passo dello Stelvio is niet per se een fijne col om te fietsen. Eigenlijk is het gewoon loodzwaar. Het is de op drie na hoogste col van Europa en de hoogste col van Italië met een lengte van 22 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 7,1procent. Het is pijnlijk om deze pas omhoog te fietsen, er lijkt geen einde aan te komen aan de hete zon of de ijskoude wind, afhankelijk wanneer je hier fietst. En de top? De laatste meters van de pas zijn een samenraapsel van een aantal fastfoodrestaurants en souvenirwinkels. Niet een finish waarvoor je de loodzware tocht zou willen fietsen.
Toch blijven fietsers hier jaar na jaar terugkeren. Of het nu profs zijn of wielertoeristen, allemaal worden ze getrokken door de Stelvio. Want voor wie graag in de bergen fietst is de Stelvio, of Stilfserjoch zoals ze hem in het Duits noemen, een prachtklim. De onophoudelijke haarspeldbochten en het waanzinnige uitzicht onderweg maken een prachtige beklimming tot 2750 meter hoogte!
De Stelvio vanaf Bormio
Fiets je de Stelvio vanaf Bormio omhoog, dan zijn de eerste kilometers over de lagere hellingen behoorlijk nog goed te doen. De weg slingert door de bomen en struiken en fietsen is hier nog relatief ontspannen. In een rustig tempo kan je hier snel omhoog en de klim is nergens echt steil te noemen. Totdat je de reeks tunnels bereikt, in ieder geval. Wanneer je uit de tunnels komt, bereik je het hoofdgedeelte van de klim met zijn vele haarspeldbochten. 39 haarspeldbochten om precies te zijn. Maar de omgeving? Die wordt per kilometer indrukwekkender. Dit is het mooiste deel van de klim, terwijl je via de haarspeldbochten omhoog klimt door de kloof.
Na iedere bocht ligt er weer een nieuw stuk weg voor je. De klim lijkt maar niet op te houden. Tot je in een open en desolaat landshcap uitkomt. Hier is het ijskoud, zelfs wanneer ik er in de lente ben. Een ijzige regen valt op me neer. In de zomer kan het hier onvergeeflijk heet zijn. Als je hier het dal uitkomt, bereik je het oude douanestation. Naar links fiets je richting de Zwitserse grens (hier kom je vandaan als je deze route over de Umbrailpas fietst, op de grens van Zwitserland en Italië) en de bocht rechtsaf voert je naar de laatste kilometers van de klim op het hoge plateau.
Blootgesteld aan de elementen
Het landschap is hier open, je wordt niet langer beschermd door de bomen en fietst blootgesteld aan de elementen. Niet langer genietend van de scherpe haarspeldbochten fiets je tussen hoogspanningsleidingen en de stalen skeletten die ze omhoog houden. Deze laatste meters is het vooral afzien, iedere keer weer aanzetten en omhoog kijken naar de finish.
Eenmaal op de top bent je niet op een afgelegen bergtop, waar je kan genieten van een weids landschap. Nee, boven op de Stelvio moet je de top delen met fastfoodrestaurants en toeristenwinkels. Met automobilisten en de vele motorrijders die hier ook omhoog rijden. Een bizarre gewaarwording, na de relatieve rust van de klim.
Het is misschien een lelijke top, maar het is ook de finish van een brute klim die wordt beloond door een afdaling die net zo zwaar is als de weg omhoog. Steil met, haarspelden en soms ook nog eens levensgevaarlijk wanneer de weg nat is en je door regen winig meer ziet. Het is koud op de top en halverwege de afdaling ben je tot op het bot verkleumd.
Ja, de finish van de Stelvio is misschien niet de mooiste, maar de klim en de afdaling door het rauwe landschap van de Stelvio is de pijn en het zweet zoveel meer dan waard!
Wanneer kan je de Stelvio beklimmen met de fiets?
De pas begint ergens eind mei of begin juni en sluit zo rond september of oktober, afhankelijk van de weersomstandigheden. Soms kan je op de Stelvio worden omringd door sneeuwwanden en op andere dagen word je getergd door de zon.
Overnachten in de buurt van de Stelvio
Ben je van plan de Stelvio te fietsen dan kan je het best in Bormio overnacht. Vanaf hier kan je naast de Stelvio namelijk onder andere ook nog de Gavia en de Mortirolo beklimmen. Bormio is een heerlijk Italiaans bergdorp met barretjes, restaurants, met wellness en een goede fietsenzaak waar je ook fietsen kan huren. Sowieso zijn in Bormio veel voorzieningen afgestemd op het fietsen. Bijvoorbeeld in Hotel Miramonti in Bormio, waar je de fietsen veilig kon stallen, of La Genzianella Bormio Een andere optie is Hotel Cima Piazzi, aan de rand van het bergdorp Isolaccia en op nog geen 20 minuten fietsen van Bormio.
Dit wil ik ook! ik wil een keer een hele actieve vakantie houden in Italië. Klimmen, lopen en fietsen. Lijkt me te gek!