Eisriesenwelt in Werfen is de grootste ijsgrot ter wereld. De ijsgrot in het Tennengebergte in Oostenrijk heeft een lengte van maar liefst 42 kilometer. De eerste kilometer is geopend voor bezoekers en de wandeling door de ijsgrot is spectaculair. Als kers op de taart wacht me – voor ik de grot kan betreden – ook nog een flinke wandeling. En dit is er eentje met een prachtig uitzicht.
Tijdens mijn fietsweek in Viehhofen krijg ik van een medereiziger de tip naar Eisriesenwelt te gaan, naar de grootste ijsgrot van Europa. Ik heb nog een rustdag voor ik de Gesause Huttentocht ga lopen, en een bezoek aan de grot lijkt me een mooie invulling hiervan. Het is een zonnige dag en dus is het rustig bij de ijsgrot. Want wie gaat er tijdens een mooie najaarsdag een ijsgrot in? Nou, ik dus. Dit wil ik niet missen.
Eisriesenwelt bezoeken
Het voordeel van deze zonnige dag is dat er weinig bezoekers en dus voldoende tickets zijn, en ik vlak bij de entree kan parkeren. Bij het bezoekerscentrum koop ik een ticket en loop vervolgens 20 minuten naar de kabelbaan. Het is een mooie wandeling over grindpaden met een waanzinnig uitzicht over het dal. In de Salzach Vallei zie ik ver onder me het negenhonderd jaar oude versterkte Hohewerfen fort.
Inmiddels ben ik al op flinke hoogte maar de seilbahn brengt me nog verder omhoog. Je kunt ook het hele stuk naar het bergstation lopen, maar dat kost je minimaal 90 minuten en is alleen geschikt voor ervaren bergwandelaars. Omdat mij de komende week al wat flinke wandelingen te wachten staan, kies ik toch maar voor de kabelbaan. Zo heb ik ook nog eens alle tijd om van het uitzicht te genieten. De seilbahn stijgt met 7 meter per seconden en brengt me in 3,5 minuut van 1.081 naar 1.580 meter hoogte.
Ga jij nu ook met de kabelbaan naar boven, zorg dat je in de achterzijde van de lift zit. Zo heb je het beste uitzicht over de vallei. Waanzinnig! Ver beneden me kronkelt het blauwgroene kleur water van de rivier Salzach door het dal, tussen groene weiden. Ik zie het dorp Werfen onder me steeds kleiner worden en al na een paar minuten is de rit voorbij. Meteen na de uitgang van het kabelbaanstation zie ik het terras van het bijna honderd jaar oude Oedl-Haus. Een fijne plaats om nog even iets te drinken of te eten.
Rondleiding door de ijsgrot
Het eten ziet er verlokkelijk uit maar ik loop verder. Vanaf hier is het nog zo’n 20 minuten lopen. Na iedere bocht is er weer een spectaculair panorama over het dal. Het slingerende pad is deels uitgehouwen in de rotswand, en gaat door een galerij. Rechts van me zie ik grijze rotsen, links een diepe afgrond.
Dan ben ik bij de ingang van de grot. In de zomer kun je mee met een rondleiding door de grot. Dat is bijzonder, ook al zie je eigenlijk maar een klein deel van de grot. De ijsgrot strekt zich over een lengte van 42 kilometer uit onder het Tennengebirge. Ik verken alleen de eerste kilometer maar volgens gids Norbert is dat ook het mooiste deel van de route! Alleen de eerste kilometer ligt er namelijk ijs. Hoe komt dat? In de lente komt er smeltwater de grot in. Door de koude wind die door de grot raast is het kalksteen van de grot gekoeld tot een constante -15 graden. Het water bevriest dus meteen. De wind komt alleen niet verder dan een kilometer de grot in. Hierna is er geen wind en dus geen ijs. Hierom is de wind de echte koning van de grot, aldus Norbert. “Want zonder wind, geen ijs.”
Als gids Norbert de metalen deur naar de grot opent raast een ijskoude wind mijn kant op. “Pas op mutsen, handschoenen en op kleine kinderen, want die waaien weg.” Ik denk dat Norbert een grap maakt, maar de wind is echt zo sterk dat de kleine kinderen in de groep niet tegen de wind in kunnen lopen. Bij de ingang van de grot kreeg iedere 4e bezoeker een oude mijnlamp in de handen gestopt, omdat er in de grot geen elektrische verlichting aanwezig is, maar deze zijn nu allemaal uitgewaaid. Norbert steekt ze met een ‘cheers’ weer aan, door met zijn lamp tegen de mijne te tikken.
Ontstaan van de ijsgrot
De grootste ijsgrot is miljoenen jaren geleden ontstaan en is nog steeds in beweging. “Kom je over een paar jaar terug dan ziet de grot er misschien heel anders uit.” Norbert vertelt hoe bioloog Anton Posselt eind 19e eeuw de grot ontdekte. Hij had geen goed materiaal bij zich om mee te ijsklimmen en kwam dus niet verder dan 200 meter de grot in. Het zwarte kruisje dat hij op de wand zette om het verste punt te markeren kun je nog steeds zien.
Inmiddels is er heel wat meer van de grot verkend. En gelukkig voor ons zijn er houten trappen aangelegd. Sommige stukken zijn maar liefst 45 graden steil. Er is geen verlichting in de grot aangelegd. Er zijn alleen onze (overigens soms meer dan 50 jaar oude) olielampen en het magnesiumdraad dat de gids zo nu en dan aansteekt. Dat geeft volop licht en helpt je de stalagmieten en ijsvlakten te zien. Dit maakt het authentieker dan wanneer de grot helemaal verlicht zou zijn. Als het even stil is lijkt het bijna alsof je zelf als eerste persoon de grot ontdekt.
In de grot mag je geen foto’s maken. Gelukkig ontvang ik van Eisriesenwelt een aantal foto’s die ik kan gebruiken, zodat je hier een beeld van kan krijgen. Let op! Op de foto’s is de grot helemaal verlicht. Tijdens de rondleiding loop je echt door het donker en is de grot stukken mooier.
Meer kou en ijs? Lees over IJsland in de winter!
Indrukwekkende ijssculpturen
Onderweg verlicht de gids regelmatig een ijskamer. In de grot zijn verschillende natuurlijke ijssculpturen. Eentje is de olifant, omdat het ijs wel iets weg heeft van het dier: met de ijspegels die er hangen herken ik er met wat fantasie wel een mammoet in. Ik kijk mijn ogen uit. Zo ben ik de kou in de grot alweer snel vergeten. Dan begint het ineens te waaien. De deur naar de grot gaat open, vertelt de gids, om een nieuwe groep binnen te laten. De wind voel je tot ver in de grot.
“Of we even op het ijs willen staan?” vraagt Norbert vervolgens. Verrassend genoeg is het ijs niet glad. “Er is nog veel meer te vertellen. Het ijs groeit nog steeds ieder jaar. In de wanden kun je ringen zien, net als bij bomen. Het ijs is soms wit, als er veel lucht in het ijs zit, maar soms ook zwart of geel.” Inmiddels zijn we 700 treden verder. We zijn omgerekend dus 20 verdiepingen omhoog gelopen. Overigens is hier nog iets bijzonders te zien. De ontdekker van de grot had toen hij stierf – tijdens de eerste Wereldoorlog – nog één wens: begraven worden in de grotten. Zijn urn staat in de grot, op het verste punt waar wij vandaag komen. Vanaf hier is het 700 treden omlaag.
Bijzonder ijsavontuur
Een bezoek aan de grotten is spectaculair! De rotsformaties en ijssculpturen in het licht van de olielampen zorgen voor een bijzonder ijsavontuur. De wandeling naar de grot is pittig, maar beloont je wel met een mooi uitzicht. Je bent in totaal een kleine anderhalf uur aan het lopen, de tour door de grot kost je ongeveer evenveel tijd. Met de kabelbaan en wat wachttijd erbij kun je voor een bezoek aan de ijsgrot dus minstens een halve dag plannen. Ben je in Salzburg of Salzburgerland? Dan raad ik je dit ijskoude avontuur van harte aan!
Tip! Lees ook over Wandelen naar Stuibenfall Umhausen, de hoogste waterval in Tirol. En vlakbij, in het Gasteinertal, nam ik deel aan de Yogaherbst Gastein. Een mooie roadtrip maken? Marcella tipt de beste roadtrip route in Oostenrijk met een camper.
Tips voor de Eisriesenwelt
- Met een constante 0 graden en soms een pittige wind is het behoorlijk koud in de grot. Zorg dat je warme kleding bij je hebt. Een muts en handschoenen zijn ook geen overbodige luxe. Je houdt je namelijk vaak vast aan koude ijzeren leuningen langs de trap en het kan venijnig waaien.
- De rondleiding duurt ongeveer anderhalf uur en de wandeling van en naar de grot kost je ongeveer evenveel tijd. Je kunt voor een bezoek aan de Eisriesenwelt dus prima een halve dag uittrekken.
- De auto parkeer je op een van de parkeerplaatsen bij de ingang, maar er vertrekt ook een shuttlebus vanuit het dorp.
- In het hoogseizoen is het aan te raden een ticket vooraf online te reserveren via eisriesenwelt.at.
Wandelen of met de kabeltrein naar boven?
De wandeling naar de grotten is goed te doen maar samen met de trappen die je moet beklimmen in de grot is een goede conditie een must. Een deel van de wandeling naar boven kun je overbruggen met een kabeltrein. De rit duurt slechts 3 minuten. Ook als je kiest voor de kabeltrein moet je nog een stuk lopen en in de grot staan je nog 1400 traptreden te wachten. Wil je toch het hele stuk wandelen, houd er dan rekening mee dat je klim je zo’n 1,5 uur extra kost.
Praktische info
Meer informatie vind je via Toerisme Salzburgerland. In het hoogseizoen is het aan te raden een ticket vooraf online te reserveren via eisriesenwelt.at.
Werfen ligt op 970 kilometer vanaf Utrecht. Je kunt ook naar Innsbruck vliegen en hier een auto huren om je reis te vervolgen. Er zijn verschillende hotels in werfen.
Disclaimer: de foto’s van het interieur van de grot heb ik ontvangen van Eisriesenwelt Werfen. Dit artikel bevat affiliate links. Wanneer je een product koopt of hotel boekt via een van deze links, ontvangt Avontuur op Reis een kleine commissie zónder extra kosten voor jou.
Supergaaf! Mooie herinneringen, ik ben hier zo’n 18 jaar geleden geweest. Volgens mij mochten we toen nog wel foto’s maken. Het enige nadeel van ons uitstapje was dat het die dag ontzettend mistig was dus van de omgeving kregen we niets mee, behalve één seconde een blik op het kasteel in de buurt dat even uit de mist tevoorschijn kwam. Vond de tocht door de grot wel heel indrukwekkend!
Ik meen mij te herinneren dat we toen ook nog bij een meertje onder in de grot uitkwamen, is dat nog steeds zo? Ik ga gelijk vanavond mijn oude foto-albums er weer eens bij pakken, mooie herinneringen!
Wow super gaaf zeg. Wij zaten niet heel ver er vandaan.
Wat een ontzettend gave plek! Ik zou nog heel graag een keer een ijsgrot bezoeken, wie weet word het deze wel 😉
Zeker aan te raden!
Wauw, wat een bizarre grot. Dit lijkt me een hele toffe plek om te ontdekken!
Zeker! Vooral de combo van een mooie wandeling in de zon en dan de grotten in.
Schitterende indrukwekkende ijsgrot met een mooie en prachtige klim naar boven,lopend en met kabelbaan met prachtige vergezichten. Eerste keer geweest eind jaren 80, later met de kinderen dit prachtige natuurfenomeen opnieuw gaan bekijken, we vonden dat ze dit moesten zien, blijft prachtig.