Bos, heide en zandverstuivingen wisselen elkaar af tijdens de NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug. De route loopt van station Driebergen-Zeist naar station Maarn. En het heidemeertje aan het begin van de route? Daar móet je eigenlijk een duik nemen.
De warmste dag van juli
Op de warmste dag van juli wil ik het bos in. Mijn oog valt al snel op de NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug en niet veel later zit ik in de trein. Bij station Driebergen-Zeist stap ik uit. Laat de wandeling maar beginnen. De eerste meters gaan nog via een drukke weg, maar dan zie ik een bord van Het Utrechts Landschap en loop ik het natuurgebied Bornia in. Schaduwen dartelen over het pad.
Na een kilometer of 3 zie ik op mijn route-app dat ik een stukje van de route af een kijkje kan nemen bij Landgoed Heidestein. Het stroompje dat ik volgens de app moet volgen staat droog. Dan kom ik uit bij een kleine heuvel. Een wandelpad loopt omhoog. Boven heb ik prachtig uitzicht op een meertje met een klein eiland in het midden. Alleen het gekwaak van kikkers en fluitende vogels doorbreekt de stilte.
Landgoed Heidestein is rond 1906 aangelegd in een voormalig heidelandschap. Om te zorgen dat het oorspronkelijke heidelandschap dicht groeit, begraast een kudde Drentse heideschapen het gebied. Ze laten zich vandaag niet zien.
Duinen op de Utrechtse Heuvelrug
Dan kom ik uit bij een van de mooiste, en meest ongerepte, duingebieden van de Utrechtse Heuvelrug. Ik zie een houten boogbruggetje met hiernaast een klein bosmeertje. Het water van het bosmeer Heidestein is helderblauw en ik kan het niet laten een duik te nemen. Hoewel… een duik nemen. Het water is niet diep. Je kan een beetje dobberen en van het uitzicht genieten. Maar heerlijk verfrissend is het wel. Ik trek mijn kleren weer aan en loop verder, een kleine zandverstuiving over.
Tip! Lees ook over de Wandelroute Heidestein!
Ruïnes en zandverstuivingen
Dan loop ik voorbij een paar muurtjes. Op mijn Komoot-app worden ze aangeduid als ruïne. Ik heb geen idee wat voor gebouw het ooit is geweest. (Achteraf denk ik te hebben gevonden dat het een betonnen fundament van een tuinhuisje is.) Later zie ik nog een oud muurtje, de restanten van een oud perron.
Ik loop verder door het graasgebied van de schapen. Na een tijdje kom ik bij een zandverstuiving. Onder een groepje berken eet ik mijn lunch en hierna volg ik het zand tot aan het eind van de verstuiving. Zwaar lopen is het hier wel. Ik kruis de mountainbikeroute van Zeist. Op de fiets kom ik hier vaak. Mooi om het eens van een andere kant te zien!
Vanaf hier ga ik nog een stuk zigzaggend door het bos. Ik hoor geritsel tussen de bomen en even later hoor ik welk dier het veroorzaakt: een specht. Langzaam kom ik weer in de bewoonde wereld. Ik loop door Austerlitz, midden in de uitgestrekte bossen in het hart van de Heuvelrug.
Het tweede gedeelte van de wandeling brengt me een stukje door de boswachterij Austerlitz, in handen van Staatsbosbeheer, en landgoed Den Treek. Hier loop ik door het bos, tussen de dennen en sparren en wat loofbomen. Ik zou een omweg kunnen maken naar de Pyramide van Austerlitz, maar ik besluit gewoon de route te blijven volgen.
Tip: ook een (kleine) omweg waard is het Henschotermeer.
Kronkelend door het bos
Ik zie een gebouwtje dat in eerste instantie op een kapelletje lijkt. Het is de koepel van Stoop, vroeger ingericht als theehuis. Het is gesloten, dus ik loop verder. Inmiddels voel ik goed dat het vandaag ontzettend warm is. Op open plekken in het bos brandt de zon vervaarlijk.
Ik laat de brede paden achter me. De laatste kilometers gaan over een slingerend bospad. Tot aan het weiland van landgoed De Hoogt. Hier ga ik nog even op een bankje zitten, met uitzicht over het landgoed. Eigenlijk is het te warm om hier lang te zitten.
Dan openbaart zich de laatste verrassing van de route. Een klein heideveld tussen de heuvels. Het blijkt de Koeheuvels te zijn, een open zandverstuiving, afgewisseld met heideplantjes en jeneverbesstruiken. Na ruim 14 kilometer kom ik aan op station Maarn. Ik koop nog snel een koud blikje cola bij de supermarkt en stap dan in de trein. De NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug is een wandeling die, zeker met de duik in het bosmeer, een aanrader is op een warme dag.
Je vindt de gps op de pagina van de NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug. Op deze pagina vind je nog veel meer mooie wandelroutes!
NS wandelingen zijn echt leuk! Ik moet ze echter vaker doen. Deze klinkt ook heel leuk en komt op mijn lijstje 🙂
Ik als wandelfanaat heb nog nooit een NS-wandeling gedaan… (schandalig!)
Dit is, zo te zien, wel een aanrader. Dus wellicht dat ik hiermee eindelijk eens zo’n NS-wandeling ga doen!
Zodra ik weer terug ben in Nederland wil ik ook weer eens een NS-wandeling gaan maken. Je ontdekt zoveel leuke plekken op die manier! Deze kende ik nog niet, maar ziet er wel erg mooi en afwisselend uit met verschillende landschappen. Dank voor de tip!
NS wandelingen zijn altijd erg leuk om te doen alhoewel ik er maar weinig tot nu toe heb gelopen. Wordt weer eens tijd om er eentje te gaan ontdekken en denk dat deze wel een leuke is voor de volgende keer 🙂
Ik vind het ideaal dat je niet met de auto op pad hoeft. Deze is inderdaad een aanrader.
Ik heb delen van deze wandeling gelopen, maar er ontbreken een paar stukjes. De hele tocht in een keer is net iets te ver voor mijn dochtertje.
Goed dat ik op deze blog stuit, dan kan ik de wandeling weer wat hoger op mijn wensenlijstje plaatsen. Mijn lijstje met ideetjes voor Utrecht begon al wat kort te worden.
Hij is echt leuk om te doen, maar voor de kleine wel iets te ver ja. Dat bosmeertje lijkt me wel heel fijn om met haar naartoe te gaan?