Hiken naar de Partschinser Wasserfall: 2e etappe Meraner Höhenweg
Vlakbij de Nassereith-Hütte (1523 m) loopt een smal pad bergafwaarts, zo staat in mijn aantekeningen bij de etappe van vandaag. Het pad maakt een korte omweg naar de Partschinser Wasserfall, de hoogste waterval van Zuid-Tirol. Hoewel er vandaag 15 kilometer Meraner Höhenweg op de planning staat, besluiten we dat hier best een aantal kilometer bij kan. En wat blijkt? De korte omweg is de moeite meer dan waard!
Spannbandbrücke bij Töllgraben
Tijdens etappe 2 van de Meraner Höhenweg hiken we van Leiter Alm naar Berggasthaus Giggelberg. Op tweederde van de afstand kan je een extra lus maken en afdalen naar de Partschinser Wasserfall. Maar eerst wacht ons nog een verrassing. Vanaf het vertrek volgen we de de borden naar het Hochganghaus op 1839 meter. Kort hiervoor zien we over de Töllgraben een Spannbandbrücke, die met een totale lengte van 55 meter een diep dal overspant.
We steken de brug over en merken dat het landschap vanaf hier meer alpien wordt. In plaats van door dichte bossen lopen we over grote stenen platen. Hoewel je vaak klautert en springt om over de rotsblokken te komen kan je aangenaam wandelen en brengt iedere bocht in de route steeds weer wisselende landschappen.
Het weer is prima vandaag. De onweerswolken blijven op de achtergrond. Ieder uur nemen we even de tijd om iets te eten en te drinken en vooral te genieten van de uitzichten. In onze rugzakken bewaren we de proviand van de tocht. Mueslirepen, fruit. Hoewel we uiteindelijk vaak toch bij de berghutten lunchen. De Knödel en Teller mit Speck, Kaminwurzen und Käse kunnen we vaak niet laten staan.
Wandeling naar de Partschinser Wasserfall
We trekken een sprint naar de Nassereith-Hütte wanneer de hemel onverwacht openbreekt. In de hut eten we een Knödel Suppe en wachten tot de bui voorbij trekt. Net voor de hut zagen we op een houten wegwijzer de route al aangegeven staan. Een kleine anderhalf uur moet het lopen zijn naar de waterval van Parcines, de Partschinser Wasserfall. Niet alleen is dit de hoogste waterval van Zuid-Tirol, hij geldt ook nog eens als een van de mooiste in het hele Alpengebied. “De allermooiste, uiteraard”, zo vertelt de serveerster van de Nassereith-Hütte. “Het zal er wel druk zijn, met het mooie weer van vandaag.”
Dat de waterval inderdaad een populaire bestemming is voor een daghike, ontdekken we al snel. Waar we de hele dag in relatieve rust hebben gelopen, wordt het dichter bij de waterval steeds drukker. Wat oudere wandelaars, jonge stelletjes, gezinnen met kinderen die de kleinsten voor de zekerheid op de rug nemen.
De afdaling naar de waterval is behoorlijk steil. Het pad volgt de bosrand en gaat over in een bergweide. Na de regenbui zijn de boomwortels en lange trappen spekglad. We maken ons klein wanneer een wandelaar ons tegemoet komt op het smalle pad. De waterval van Parcines is vanuit het dorpscentrum in zo’n anderhalf uur te voet bereikbaar en de meest fanatieke wandelaars klimmen ook het laatste stuk nog omhoog naar de berghut.
Een indrukwekkend natuurspektakel
We merken dat we afdalen. Bij iedere stap die we zetten lijkt het warmer te worden, met als resultaat een stralende zon en een flink hogere temperatuur wanneer we eenmaal bij de waterval uitkomen. Het is een indrukwekkend natuurspektakel. De watermassa dendert van een hoogte van zo’n 100 meter over de rotswand het dal in. De waterval is vooral indrukwekkend aan het begin van de zomer, wanneer het smeltwater met maar liefst 6000 liter per seconde de diepte in stort. Maar ook vandaag maakt de waterval indruk op ons.
We zitten in het gras en kijken in de nevel van de waterval uit over het natuurspektakel. Als je goed kijkt zie je hoe de waterdruppeltjes in alle kleuren van de regenboog schitteren. We drinken water en eten nog wat voor we weer omhoog gaan. Ik zie ineens een andere route aangegeven staan, een stuk korter, die direct naar de Nassereith-Hütte leidt. Het is minder druk en hierom makkelijker te lopen dan de standaard route. Om eerlijk te zijn is het fijn de drukte bij de waterval achter ons te laten. Hoe hoger we de berg op gaan, hoe minder wandelaars we tegenkomen. We hebben de rust van de Meraner Höhenweg weer teruggevonden.
De zon in onze rug en Merano aan onze voeten
Met de zon in onze rug en Merano aan onze voeten lopen we verder naar Giggelberg op 1.563 m. De weg bestaat grotendeels uit beklimmingen en afdalingen. Geen meter is vlak! Via een licht stijgende weg door schaduwrijke bossen komen we uit op een grote bergweide. Dit is hoe je Zuid-Tirol voor je ziet! Een idyllische berghut ingebed in een heldergroene weide met veldbloemen, die uitkijkt over Merano.
De geur van vers gras en hooi begeleidt ons. Door de alpenweide lopen we naar ons einddoel van vandaag: Berggasthaus Giggelberg (1565 m). Als beloning bestellen we een Hefeweizen en onze geliefde Teller mit Speck und Kaminwurzen. Het zal niet de laatste zijn.
“Grüß Gott! Daar zijn jullie weer.” De drie Italiaanse mannen van wie we deze ochtend afscheid hebben genomen bij de Leiter Alm steken bij wijze van groet hun wandelstokken omhoog. Vier Zwitserse dames vragen ons een groepsfoto te maken. Ook hen zullen we vaker tegenkomen deze week. Iedereen loopt dezelfde route en legt ongeveer dezelfde afstanden af. ‘s Ochtends neem je afscheid, om elkaar gedurende de dag weer tegen te komen.
Enkele meters onder de herberg ligt het bergstation van de “Texelbahn” die Partschins verbindt met de Giggelberg, en hiermee met de Meraner Höhenweg. Bij het gasthaus is het dan ook druk met dagjesmensen die een bergwandeling maken en dan neerstrijken op het terras. Geef hen eens ongelijk! Het terras biedt een fantastisch uitzicht op het dal en het tegenoverliggende bergpanorama. Goed eten, een vers getapt biertje en een eigen douche maken deze overnachting perfect en moe nestelen we ons in de bedden. Morgen lopen we naar Katharinaberg, richting de bergen.
De Alta Via di Merano of de Meraner Höhenweg is een onvergetelijke tocht. De 100 kilometer lange rondwandeling voert je door Naturpark Texelgruppe in Zuid-Tirol. Van het hooggebergte met besneeuwde bergtoppen naar weelderige bergweiden en donkere bossen. Ga je deze route wandelen? Vergeet geen kaart van deze wandelroute mee te nemen.
De etappes van de Meraner Höhenweg
Etappe 1 Magdfeld – Leiteralm: 3 uur 22 min – 16,6 kilometer
Etappe 2 Leiteralm – Giggelberg: 3 uur 32 min – 17,6 kilometer
Etappe 3 Giggelberg – Katharinaberg: 2 uur 51 min – 14,6 kilometer
Etappe 4 Katharinaberg – Eishof: 2 uur 25 min – 11,7 kilometer
Etappe 5 Eishof – Pfelders: 3 uur – 16,0 kilometer
Etappe 6 Pfelders – Magdfeld: 4 uur 54 min – 28,2 kilometer
9 comments
Wow, wat een indrukwekkende waterval, wat een mooi natuurspektakel inderdaad. En wat een oase van rust als je zo’n redelijk toeristische plek dan weer verlaat, kan me voorstellen dat het dan als een verademing voelt om weer in de rust van de natuur terug te keren.
Zeker wanneer je net gewend bent aan de route: soms kom je urenlang helemaal niemand tegen. Dan is het zo raar wanneer je ineens hordes (Nederlandse) toeristen tegenkomt. Al kwamen we onderweg naar de waterval wel kennissen tegen. De wereld is klein!
Prachtig die natuur! Alleen die brug aan het begin…voor mij is dat ogen dicht en lopen 😉
Maar het uitzicht vanaf de burg is zo mooi dat je wel even moet kijken hoor 🙂
Wat een mooie etappe weer. Leuk dat je steeds dezelfde mensen tegenkomt.
Klopt, ik heb vooraf de dagafstanden bepaald en de overnachtingen geboekt. Het is wel jammer dat je niet op de dag zelf kan besluiten nog een stuk verder te lopen, maar reserveren was sommige dagen echt nodig geweest! Je wil niet het risico lopen geen overnachtingsplek te kunnen vinden.
wow wat een mooi foto van die waterval! Had je van tevoren de overnachtingen in de hutten geboekt?
Dit is echt zo’n route die wij ook graag lopen, hoewel ik eerlijk moet bekennen dat wij routes vaak in etappes lopen vanuit een standplaats. Zo liepen wij diverse delen van de Eifelsteig maar dan wel vanaf 1 hotel, en het jaar erop vanaf een ander hotel. We willen wel, maar het komt er gewoon (nog) niet van. Te veel te zien
Tja, keuzes…. er is ook nog zoveel wat ik wil zien en doen.