Koersen door de Luxemburgse heuvels, door wijngaarden en langs de Moezel. Dat is in het kort de Schleck Gran Fondo. Een toegankelijke wedstrijd als je voor het eerst een Gran Fondo of Medio Fondo fietst, voor ervaren fietsers juist een mogelijkheid om zich te kwalificeren voor het WK. En dit jaar was ik erbij. Lees meer over deze mooie ervaring!
Het is relatief dicht bij huis, je hebt er de mogelijkheid je te kwalificeren voor het Wereldkampioenschap Gran Fondo, en het aantal hoogtemeters is beperkt. Voeg daaraan toe dat de omgeving prachtig is, denk aan groene wijngaarden en de oevers van de Moezel, en je weet waarom de Schleck Gran Fondo zo populair is.
Mondorf-les-Bains
Dus wanneer BEAT Cycling Club een oproep plaatst om als team mee te doen aan de Fondo, schrijf ik me meteen in. Al is een WK-kwalificatie niet het doel waarmee ik dit jaar aan de start sta, ik heb wel wedstrijdambities. Na een 11e plek in Siena (de Gran Fondo Strade Bianche) wil ik dit seizoen nog ergens een top-10 in mijn categorie fietsen. En de Schleck ligt mij wel. Ditmaal kies ik voor de Medio Fondo, waar er op een relatief vlak parcours van ruim 86 kilometer waarschijnlijk snel gefietst gaat worden.
En zo sta ik op een zonnige ochtend in juni al vroeg klaar voor de start in Mondorf-les-Bains. Van de 63 BEAT-renners die meedoen, staan de meeste aan de start van de Gran Fondo Schleck. Ik sta in de buurt van de startboog om de renners aan te moedigen. Het is prachtig om te zien hoe de verschillende startvakken blauw kleuren van de BEAT-shirts. Wanneer het startschot gelost wordt is het voor mij nog een klein uur wachten tot de Medio Fondo start. Gelukkig is het zonnig en lekker warm, maar met gezonde wedstrijdspanning in de benen kunnen die minuten alsnog behoorlijk lang duren. Ik drink nog een laatste bidon leeg en fiets dan rustig mijn startvak in. En wat een plek hebben we bemachtigd: alle BEAT-vrouwen staan op de eerste startrijen.
Slechte start
Die mooie koppositie ben ik overigens al vrij snel kwijt. Na het klinken van het startschot kom ik niet snel genoeg in mijn pedaal en dat kost me direct meters. Niet over nadenken en doorfietsen. De eerste kilometers probeer ik tussen de wegversmallingen door steeds te sprinten om zo een paar plekken te winnen. Het is meteen volle bak koers en hoe hard ik ook fiets, bij de eerste groepen blijven lukt niet. Ik meng me maar in het gedrang van het peloton.
Een kilometer of 6 na de start is de eerste afdaling. Die ken ik, want dit stuk van het parcours hebben we gisteren al verkend. Ik weet dus dat je – op een scherpe haarspeldbocht na – redelijk snel kunt doorrijden. De afdaling wordt begeleid door piepende remmen, tijdens de klim die al snel volgt gaan renners weer volle bak omhoog. Ook hier kom ik wat tekort, maar ik probeer mijn achterstand te beperken.
Langs de Moezel
Inmiddels raast het peloton langs het water. Een paar jaar geleden fietste ik hier in alle rust langs de Moezel, nu is het volle bak koers. ‘Hier geen plekken verliezen’, was me vooraf op het hart gedrukt, dus ik probeer steeds plekken te winnen en naar voren te kruipen in het peloton. Ondertussen rapen we wat losse renners op, en zo racen we door de riviervallei.
Klimmen
Dan slaan we linksaf omhoog. Mijn doel deze wedstrijd is om me beter te positioneren in het peloton. Ik laat me namelijk vaak te ver achterin het peloton drukken, en daar heb je in feite al verloren. Door mijn inhaalacties langs de Moezel start ik als eerste van de groep aan de klim, maar – het lijkt de rode draad in deze wedstrijd te zijn – die voorsprong ben ik in de klim al snel weer kwijt.
Vanaf hier is de route nergens meer vlak en we snellen door het Luxemburgse land. Het is warm en mijn bidons zijn inmiddels bijna leeg. Gelukkig staan we met een grote groep BEAT-renners aan de start en hebben we hierom eigen verzorgers mee. Die staan na 44 kilometer langs het parcours. Ik weet fietsend een bidon aan te pakken – gek genoeg heb ik dat in al die jaren wedstrijden rijden nog nooit gedaan- en voel me meteen een prof. Naast me wordt flink gevloekt door renners die ook wel een bidon hadden willen hebben. (tip: word lid van BEAT)
De inspanning aan de start moet ik inmiddels bekopen. De combinatie van de snelle start en de korte, maar snelle klimmen maken dat mijn benen flink verzuurd zijn. Rond het 55 kilometer-punt pak ik weer een bidon aan. De hoeveelheid sportdrank die ik naar binnen werk valt niet heel goed op mijn maag, maar het werkt wel. Ik vind nog een restje energie voor de laatste kilometers.
Één groot peloton is er inmiddels niet meer. Het peloton is opgebroken in kleine plukjes renners. Bij iedere klim of afdaling worden renners gelost of haken er vanuit het achterveld weer renners aan. Ik zit inmiddels in een redelijk vaste groep, met een andere vrouw die ongeveer hetzelfde tempo heeft. We helpen elkaar mentaal de laatste klimmen omhoog, nu het echt zwaar wordt.
Finish met een dubbel gevoel
Op de een na laatste klim heb ik kramp in mijn kuiten en moet ik lossen uit haar wiel. Jammer, want dit heeft mij uiteindelijk een paar minuten gekost. Als de kramp weggaat is het in de laatste kilometers vol gas geven. Met de finish in zicht pers ik er nog een eindsprint uit. Tevreden neem ik mijn finishermedaille in ontvangst. Ik heb de afstand gereden in 2:41:00. Met bijna 33 kilometer per uur gemiddeld heb ik een 9e plek in mijn leeftijdscategorie behaald. Een mooi resultaat en mijn hoofddoel van dit jaar.
Als ik een beetje ben bijgekomen van de rit, kijk ik terug op mijn wedstrijd. Ik ben tevreden met mijn tijd, met een wedstrijd zonder valpartijen, en heb heerlijk gefietst onder een stralende zon. En er zit progressie in, dus volgend jaar kan ik hier voor een WK-kwalificatie gaan. Dit jaar kwam ik hiervoor 3 plaatsen tekort. En in de Medio Fondo behaalden we samen zelfs de 3e plaats in het teamklassement. Maar langzaam begint het te dagen dat er iets niet goed is. We horen iets over een stilgelegde wedstrijd, een ongeluk. Later horen we dat er een valprtij is geweest met een helaas fatale afloop. Na 120 kilometer is de Gran Fondo geneutraliseerd.
De afterparty die gepland was, is een stuk soberder. Wedstrijdverhalen worden gedeeld, maar iedereen is in gedachten ook bij de renner die is overleden. En bij de BEAT renners die na een valpartij helaas ook naar het ziekenhuis moesten (maar nu gelukkig oké zijn). Zo wordt de wedstrijddag toch op minder euforische manier afgesloten dan vooraf gedacht.
Schleck Gran Fondo met BEAT
Al met al is het een race geworden met een dubbel gevoel. Hoe de Gran Fondo is verlopen, had niemand vooraf verwacht. Maar tijdens de race he ik ervan genoten. Voor het eerst stond ik bij een wedstrijd met zoveel BEAT-renners aan de start. Het was een echte profbeleving, met een BEAT crew met soigneurs, een fotograaf, mechanieker en fysio.
Voor het eerst had ik volledige verzorging tijdens een Gran Fondo. Dat betekent dat ik voor de start een pakket met Maurten sportvoeding kreeg overhandigd, mijn windstopper werd opgehaald bij de start, er bidons werden aangegeven tijdens de wedstrijd. En na de finish stond er al een hersteldrankje en een Thrive biertje koud. Hier kan ik wel aan wennen.
Omdat we een lang weekend in Luxemburg verbleven, fietsten we de dag voor de Fondo gezamenlijk een korte verkenningsronde, waar we meteen ook het startpakket ophaalden. Na het diner volgde een briefing. Hoe laat vertrekken we richting de start? Hoe ziet het parcours eruit? En waar staan de verzorgers met de bidons? Op zondag maakten we nog een fietstocht. Uitfietsen, volgens de mannen. Toch best afzien, volgens mij. Prachtig langs de Moezel, door wijngaarden en met een koffiestop. Racen is leuk, maar rustig rondfietsen is ook prachtig. En wat is Luxemburg een mooi fietsland. Volgend jaar weer?
De Schleck Gran Fondo is – de naam verraadt het al – opgezet door oud-profwielrenner Frank Schleck. Het is zowel een kwalificatiewedstrijd in de Gran Fondo World Series als een wielertoerevenement voor amateurs. Jaarlijks zijn er ruim 3.000 deelnemers uit 35 verschillende landen. De Schleck Gran Fondo start en finisht in Mondorf-les-Bains en voert langs de oevers van de Moezel en de omliggende wijngaarden. Je kiest uit de Gran Fondo van 155 kilometer en de Medio Fondo van 86 kilometer.
Over Gran Fondo’s
Foto’s door Sportograf & Stephandegoede Photography
Wat leuk dat je hieraan mee hebt gedaan! Ik herken je gevoelens wel hoor, dat graag wil winnen. Mensen zeggen altijd: meedoen is belangrijker dan winnen, maar die gedachte vind ik moeilijk. Ik hoop dat je onderweg wat hebt kunnen genieten van de mooie uitzichten.